— Ա՛ռ, խաբեբա, ա՛ռ, սիրադրուժ, առ սա ֆիստանն ալ և գերեզմանիս վրա փռե՛ ու... հի հի հի (Կուլա)
— Ինչո՞ւ կուտաս կոր, քեզի տուր ըսող կա՞։ Ես տվածս չեմ առներ, և կ՝ուզեմ, որ դուն ալ առածդ չտաս։ Ո՜հ (Ծունկի վրա) ներե՛ ինձ օրիորդ։
— Ի՞նչ հանցանք գործեցիր որ ներեմ, բոլոր հանցանքը իմս է։
— Դուն ի՞նչ ըրիր, որ առաջ ես պառճառ եղա։
— Դուն ինչո՞ւ պատճառ պիտի ըլլաս, իմ գետնին տակը անցնելիք բնավորությունս է որ...
— Իմին անխոհեմ ընթացքս է որ...
— Մոռնանք քիչ մը առաջ եղածները ու չեղածի պես սեպենք։
— էհ, մնաք բարով օրիորդ:
— Երթաք բարով։
— Ե՞րբ գամ։
— Վաղը իրիկուն, գալու ատենդ հետդ թոփ մը հասա, երկու թոփ ալ պասմա բեր։
ԳԼՈԻԽ Զ
— Օրիորդ, կը ցավիմ, որ ձեր ապսպրած հասան ու պասման առնելու մոռցա։
— Մոռցար նե՝ ես ալ հետդ խոսելու մոռցա, մնաք բարով։
— Օրիորդ, ամեն անգամ, որ քեզի տեսնելու կուգամ նե՝ միշտ հետս բա՞ն մը բերելու եմ։
— Ի՞նչ կարծեցիր հապա...։
— Ըսել է, որ մինակ գալու չգար հոս, կամ հասա կամ պասմա կամ տանթելա և կամ ուրիշ բան մը հետս առնելով այնպես գալու եմ։
— Հարկավ։ Մնաք բարով։
— Ո՞ւր կ՝երթաս կոր, կեցիր քիչ մը խոսինք։
— Ի՞նչ պիտի խոսիմ։ Մնաք բարով։
— Կաղաչեմ, կեցի՛ր քիչ մը։
— Մնաք բարով։
— Զարմանալի բա՜ն, սիրուհի մը ունենալը թևին տակը միշտ բան մը ունենալ ըսել է եղեր։
— Կամաց կամաց այն բանը արարած մը կըլլա և անոր ալ սիրուհի կ՝ըսեն։ Մնաք բարով։
— Վաղը բերեմ չըլլա՞ր։
