Կուռնելիոս. — Աս ի՞նչ խայտառակություն է, աս ինչ անտանելի բան է եղեր հոս աղջիկ տեսնելու երթալը։
Միջնորդներու խումբը. — Մենք քու խաղալիկդ չենք
Կուռնելիոս. — Ամենուդ հետ ի՞նչպես կրնամ գալ միևնույն ժամանակ, ինը կտոր ըլլամ։
Միջնորդներու խումբը. — Կտոր կտոր ըլլաս, ինչո՞ւ համար մեզի և աղջիկներուն տերերուն ծախք ընել տվիր պարապ տեղը։
Համբարձում աղբար։ — Ի՞նչ ծախք․..
Տիկին Թ․ — Աղջիկ տես ելնելն առանց ծախքի կըլլա՞։ Հարկավ պատրաստություններ եղան ան տուները և պատրաստությունները ձրի չեն։
Կուռնելիոս. — Ի՞նչ պիտի ընենք։
Տիկին Թ․ — Ի՞նչ պիտի ընես, մեր ծախքերը պիտի տաս։
Իմ և ցույց տալիք աղջկանս ծախքը չորս ոսկի է, կուտաս չորս ոսկին, բարի եկար, հազար բարի։
— Հինգ ոսկի ալ ես կուզեմ։
— Վեց ալ ես։
— Նույնքան ալ իմ ծախքս է։
— Չորս ու կես ալ իմս է։
— Իմս ալ հինգեն քիչ մը պակաս է։
— Ես ալ երեք ու կես կուզեմ։
— Չորս ոսկի ծախք ըրի ես։
— Չորս մեկ քառորդ ոսկի ալ ես ծախք ունիմ։
Կուռնելիոս․ — Ի՞նչ կըսեն ասոնք, Համբարձում աղբար։
Ամենքը․
— Մենք մեր կողմեն տիկին Թ․․․ն փոխանորդ կը կարգենք, անոր հետը խոսե՛։
Տիկին Թ․ — Այո՛, պարոն Կուռնելիոս, ասոնց ծախքը տալու է, ուրիշ ճար չկա, բզիկ բզիկ կ՚ընեն զքեզ։
Կուռնելիոս․ — Ես ի՞նչ հանցանք ունիմ որ․․.
Տիկին Թ. — Հանցանքդ սա է, որ ամենուն ալ զատ զատ խոսք տվեր ես, անոնք ալ գացեր պատրաստություններ տեսեր են, պատրաստությունն ալ առանց ծախքի չըլլար։
Տիկին Ա․ — Ասկե վերջ երթալ ուզես իսկ քեզի աղջիկ չեմ ցուցներ, անանկ բալթոյով շալվար հագնող մարդուն համար աղջիկ չունիմ ես։
Տիկին Բ. — Ես ալ չունիմ։
