— Ոչ, սիրելի Էրիկս, խաթերս համար այս գիշեր տար. սըկեց շուտ մը չորս հինգ հատ մասքե առ ու երթանք, շատ ծախք չուզեր։
— Այս գիշեր ժամանակ չունիմ, կըսեմ նե, հասկնալու եք, որ ժամանակ չունիմ, հասկցա՞ք..․ յաթախս պատրա՞ստ Է։
— Ամեն ատեն ժամանակ չունիմ կըսես։
— Այո՛, և ժամանակ չունենալու ալ պաաճառներ ունիմ։
— Ի՞նչ պատճառներ։
— Ես կնիկս ու աղջիկներս պալո չեմ տանիր։ Հասկցա՞ր... սանկ ընտանեկան պալո մը ըլլա նե մեր մեջ ան ուրիշ խնդիր։
Լրագիրները կը կարդա՞ք կոր, պալոներուն համար ինչ կըսեն կոր նե կիմանա՞ք կոր։
— Աս խտար ֆամիլյաներ կերթան կոր նե ինչ եղեր են։
— Ի՞նչ ըլլան նե՝ ըլլան, ատիկա մեր գիտնալու բանը չէ։ Սա յաթախս ձգեցե՛ք։
— Չնայի՜ս, արթըխ բոլոր աշխարհ տգետ Է տե, մենք խելացի ենք միայն։
— Այո՛, մենք խելացի ենք միայն, սա յաթախս․․․
— Յաթախդ, յաթախդ, կերթաս կը պառկիս, պայղուշի պես կը նստինք հոս։
— Դուք ալ եկեսցե ի վերայ իմ մը կարդացեք ու պառկեցեք։ Պատվավոր ընտանյաց համար չէ պալոն։
— Գտցողներն պատվավոր չե՞ն ուրեմն։
— Ան ալ չեմ գիտեր։ Յաթախ․․․
— Իմ բախտես է, որ քեզի պես մարդուն ընկա. օր ցցուցած չես ինձի, տեղ մը տարած չես.․․ մոսեո Միհրանին կինը ամեն գիշեր կը պտըտի։
— Ես մոսեո Միհրան չեմ։
— Գոնե աղջիկներուդ խաթերը համար օր մալ ա՛ռ մեզի տե, պալո տար, ամեն օր չէ յա։
— Կնիկ, պալո չեմ տանիր ես կնիկս ու աղջիկներս։
— Թեատրո տար։
— Հոն ալ չեմ տանիր։
— Թեատրոյին համար դպրոց է կըսեն, հոն ինչու չես տանիր։
— էոֆ...
— էոֆ յա, մեղք չե՞ չոճուխներուդ։
— Կնի՛կ, կաղաչեմ, գլուխս մի ցավցներ։
— Վահ, որ էրած եմ, վահ, ինձի...
— Երկար կ՝ընես կոր, կնիկ։
