նայինք, հարցունենք (պատուհանեն), որի՞ն տունը կ՛ուզեք կոր։
— Գրիգոր աղային տունը աս չէ՞ մի։
— Աս է։
— Թորոս աղան այս գիշեր հոս միս աֆիրության զա պիտի տե էշյաները կրել կուտա կոր:
— Էշյանե՞րը ինչու հոս կը ղրկե կոր...
— Ի՞նչ ընե հապա, դուն միսաֆիրության գացած ունիս տե՝ վերջեն տունդ էշյա գտած ունի՞ս մի, դողերը քեզի բան կը ձգեն, աղա:
⁂
— Մյուսյու, ի՞նչպես եք, տկարություննիդ անցա՞վ:
— Այո՛, մյուսյու, տկարությունս սա էր, որ շատ կը մարեի. տղջ ըլլա տոքթորը, մարելու դեմ դեղ մը տվավ ու դանակի պես կտրեց:
— Սա տոքթորը թունելի բժիշկ ընենք գոնե, հոն ամեն օր մարողները պակաս չեն։
— Ատ ոնց մարիլը ինչե՞ն կուգա կոր, ստամոքսի՞ տկարութենեն, չէ նե...
— Ո՛չ, չվանին փրթելեն առաջ կուգա կոր...
— Ատանկ է նե՝ թունելի մեջ մարողներու համար չվանագործ մը բռնելու է։
⁂
Լ. Տյունիա ծովեն չբռնվելու դեղ մը բաղադրեր է (եղեր)։
Սովու վրա ճանբորդություն ընողները սույն հեզուկեն մեկ դգալ մը երկու դգալ ջուրի մեջ խառնելով խմելու ըլլան նե՝ (եղեր) ծովեն չբռնվածի պես կ՛ըլլան (եղեր)։
— Այս դեղը Գարագեդփ կամուրջեն անցնողներն ալ կրնան գործածել հարավ փչած օրը։
⁂
— Վա՜յ մեղքիս... մարդ Աստուծո, ատ ի՞նչ կ՛ընես կոր։
— Ի՞նչ կ՛ընեմ կոր, կը բանիմ կոր, աճելե գործ ունիմ։
— Աղեկ ա՛, ատ առջևդ առածդ ի՞նչ է։
