կը ղրկէ Մասիսին որ կը հրատարակէ իւր էջերուն մէջ: ժողովրդեան ատելի չարագործի մը Մասիսի մէջ փառաբանվիլը տեսնելով Փունջ՝ իւր պաշտօնակցին վրայ կր յարձակի ապուշ, կենդանի, քսու եւ վատ պատուանուններով: Մասիս այս պատուանուններէն վիրաւորված կ'ենթադրէ իւր անձնականութիւնն եւ ի դատ կր հրաւիրէ Փունջը: Այս դատին պզտիկ պատկերը կրնայ Համարվիլ Հետեւեալը.
դատաւոր—ինչո՞ւ համար այս մարդուն պատուոյն դպար:
Փունջ—Ես չհայհոյեցի:
Մասիս — Ինձի վատ եւ կենդանի ըսելէն ետքը հիմայ կը պնդէ որ կենդանի բառը մարդ կը նշանակէ, եւ աս Նշանակութենէ կ՚եզրակացունէ թէ ես ալ մարդ եմ:
Դատաւոր — Մարդ բառը չէ՞ք ընդունիր, անո՞ր դէմ կը բողոքէք:
Մասիս — Զէ. մարդ եմ բայց կենդանի չեմ:
Փունջ—Եթէ կենդանի չես, ուրեմն մեռեալ ես:
Մասիս—Մեռեալը դուն ես:
Փունջ—Կենդանի բառն անասուն չնշանակեր. եթէ ինձի չէք հաւատար Տէրոյէնցի, Լուսինեան Խորէն եպիսկոպոսի հարցուցէք:
Մասիս—հարցնելու պէտք չկայ, կենդանի բառը հոս գէշ մտքով դրված է:
Փունջ—Ես աղէկ մտքով դրի:
Մասիս—Վատ բառին համար ի՞նչ պիտի ըսէք:
Փունջ—Վատը ցած չնշանակեր:
Մասիս—Բա՞րձր կը նշանակէ:
Փունջ—Բարձր ալ չնշանակեր: Ես միայն այս գիտեմ որ այդ բառը քու արարքդ նշանակող բառ մ'է:
Մասիս-Հայհոյութիւն է:
Փունջ—Ոչ. վատ բառը ծոյլ, թոյլ, յոյլ կը նշանակէ:
Մասիս—Դուն ես ծոյլ, թոյլ, յոյլ ... նոյնայանգ բառերը ժողովեր եկեր է... ոտանաւոր շինելու չեկանք հոս:
Դատաւոր—Ծոյլ ըլլալը կրնա՞ս Հաստատել:
