Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Տեսէն ի նմա զարքայուհին
Զայն Երկնաւոր Թագաւորէն,
Զխորան փառաց Տեառն Յիսուսին,
Զմայրն յուսոյ Հայկայ զարմի՛ն
Մերկ խայտառակ ի բաթրոնին
Զանձամբ արկեալ զքուրձ խաւարին,
Հերթն ճողեալ որպէս կնտին,
Ստինքն ցամաք զերդ ըսկնդկին,
Զկուրծքն բախէր քարամբ ուժգին.
Առուք արեանց իջանէին.
Մոխիր կուտէր նման բլրին,
Ցանէր ձեռամբն ի գազարին.
Երամք կանանց ճչող ջայլից
Շուրջանակի գնա սթարէին.
Դասք նրգողաց կանգնեալ կային,
Զդամբանական փողս ածէին.
Աւաղական ողբովք լային,
Զգալարափողսն հնչէին.
Կէսքն շիւան մեծ քարշէին,
Կէսքն զվարսիցն փետէին:
Ապա հարցուկ նմա յինին,
Եկեալքն ի ճայն աղաղակին.
«Այս ո՞ւստ, այս ո՞ստ ճիչս անագին
|
|
