ՈԻՍՈԻՑՉԱԿԱՆ ԺՈՂՈՎ
Զոհրապը շատ մեծ նշանակություն է տվել դպրոցին և իր գործունեության առաջին օրերից մինչև մահը մտահոգվել է հայ դպրոցի վիճակով, միշտ իր օգնությունն է բերել նրա զարգացման գործին։ Այս թերթոն-հոդվածում ծաղրելով «տիեզերական տղուն» համար ենթադրվող «ընդհանուր և միօրինակ նախակրթության պետքը», Զոհրապը պահանջում է, որ նախակրթությունը պատշաճի յուրաքանչյուր վայրի «տնտեսական ու իմացական վիճակին», բարոյական պետքերին, օգտակար դառնա տեղական արհեստների և գյուղատնտեսության «կիրառումին», մայրենի լեզու սովորեցնի այն վայրերում, ուր հայախոս չէին։
1. Ռեթեոս Պերպերյան — տես Ա. հատորի ծանոթագրությունը:
ՏԻԿԻՆ ՍԻՐԱՆՈՒՅՇ
1. Առնված է Պ. Դուրյանի Ներա հետ բանաստեղծությունից։
1 8 9 3
ՏԱՐԻ ՄԸ
1892 թ, Մասիսը հրատարակում էին Գր. Զոհրապը և Հր. Ասատուրը իբրև երեքշաբաթյա հանդես։ Տարվա վերջին Զոհրապը առաջարկում է հրատարակել շաբաթը մեկ։ Հր. Ասատուրը չհամաձայնելով հեռանում է խմբագրությունից, և Զոհրապը մենակ է հրատարակում իբրև տնօրեն և խմբագիր, մինչև 1893 թվի օգոստոսը։ Տարի մը հողվածով հեղինակը նախորդ տարվա գործունեության հակիրճ հաշվետվությունն է կատարում և հրավիրում է աշխատակցել նոր տարեշրջանին։
ՃԱՄՓԻՆ ՇԵՂԱԾ
Մինչև 1893 թ. սկիզբները Մասիսի և Հայրենիքի միջև, իբրև 80ական թվականների ռեալիստական շարժման օրգանների, գոյություն ուներ ամենասերտ կապ, երկու թերթերի աշխատակիցները փոխադարձաբար աշխատակցում էին իրար։ Այդ կապը շուտով խզվում է։ Հունվար 23ին Զոհրապը գրում է ճամփեն շեղած հողվածը, որով խիստ հարձակվում է Հայրենիքի վրա, մեղադրելով, որ նա շեղվել է իր դավանած և պաշտպանած ուղղությունից և հակառակ իր մի ժամանակ դավանած սկզբունքներին մեծ տեղ է տալիս իր էջերում հարուստների ամուսնության և մահվան նկարագրություններին։
