ուրիշ ճար չկա, վոնց վոր ըլի, եստեղևևտ ազատեմ բարաթս... թեկուզ տաս թուման ել ավելի տամ... թեկուզ քսան. թեկուզ յերեսուն, թեկուզ մեկն — երկու... իմ հախն ե, թող ջանս դուրս գա: (Ընկնում ե աջ կողմի աթոռի վրա):
ՏԵՍԻԼ XII
ՆԱ, ՊԵՊՈ
ՊԵՊՈ (Նելս ե գալիս աջ դռնից, առաջին արարվածի
հասարակ հագուստով յեվ գլխարկը ծածկած: Տեսնելով Արութինին,
ապշում ե)
Վա, դու եստեղ...
ԱՐՈՒԹԻՆ (գլխարկը վերցնելով, դնում ե սեղանի վրա)
Հա, հենց յես, ի՞նչ ես զարմանում:
ՊԵՊՈ
Ընչի դու ինքդ չես զարմանում, վոր եստեղ ես, յես վոնց չզարմանամ... Մի ասա, ինչ քամի յե բերել քեզ ես կողմը, կամ ինչ բարի հրեշտակ ե մտել սիրտդ, կամ ինչ չար սատանա յե քեզ բոթել դեսը:
ԱՐՈՒԹԻՆ
Ղոնաղի պատիվ չես իմացել, Պեպո:
ՊԵՊՈ
Դու՝ իմ ղոնաղ. երեսդ խաչ հանի։ Քեզանից ել մեծ դուշման չունեմ յես աշխարքումը, ու դու իմ ղոնաղ:
ԱՐՈՒԹԻՆ
Նստի հալա, հենց ապրես:
ՊԵՊՈ
Դու նստած ես, ելի. յես եսպես ել լավ եմ: Մի ասա՝ ի՞նչ ես ուզում... Թե ձուկն առնելու յես եկել, յաեդլիշ ես, (դառը ժպիտով յեվ հեգնորեն) ղադաղա յե:
ԱՐՈՒԹԻՆ
Պեպան... արի, ախպեր, բարիշենք:
ՊԵՊՈ (ծաղրերով)
Քեզ հո մարդ չի աղոթել, աղա Արութին:
ԱՐՈՒԹԻՆ
Աղոթել են, թե չեն աղոթել, յես քեզ ասում եմ, արի բարիշենք:
ՊԵՊՈ
Իմ բարիշելն ինչիդ ե հարկավոր, աղա Արութին, դու մեծ մարդ, յես մի խեղճ վողորմելի, դու հարուստ, յես աղքատ... (Հեզ-
