ՄՈԻՐԱՑԱՆ
ՄՈՒՐԱՑԱՆ
(1855—1910)
Մուրացանը հայ խոշոր վիպասաններից ե, վորի մասին շատ քիչ բան ե գրված, իսկ կենսագրական տեղեկություններ գրեթե չկան նրա մասին։
Մուրացանը, վորի իսկական անունն ե Գրիգոր Տեր-Հովհաննիսյան,
ծնվել ե Շուշի քաղաքում 1855 թվին։ Տաս տարեկան
հասակում զրկվում ե հորից։ Ավարտել ե Շուշվա թեմական դպրոցը։
Յերկու տարի ուսուցչություն ե արել նույն քաղաքի մի մասնավոր
դպրոցում։ Հետագայում գալով Թիֆլիս, սովորում ե հաշվապահություն
և մտնում ծառայության առևտրական մի տան մեջ: Հաջողվում ե
ճանապարհորդել արտասահմանում։Գրեթե իր վողջ կյանքը
մաշում ե գրասենեկային աշխատանքի մեջ, և միքանի տասնյակ
տարի ծառայելուց հետո մեռնում ե լքման, աղքատության ծանր
պայմաններում 1910 թվին Թիֆլիսում[1])։
Սկսել ե գրել « Փորձ» ամսագրում 1880 թվին։
Մուրացանը պատկանում ե իրապաշտ դպրոցին, ռոմանտիզմի
թեթև խառնուրդով։ Առանձնապես ռեալիստական են հայ գյուղի
հին դեմքը ցուցադրող պատմվածքները—«Նոյի ագռավը» ,«Առաքյալը»:
Այդ յերկու գրվածքներում անդրադարձված են հին գյուղի տխուր պատկերները, գյուղի ծայրահեղ հետամնացությունը, անճարակ վիճակը, վաշխառուների արարքները և բուրժուական ինտելլիգենցիայի վերաբերմունքը։
Հայտնի պատճառներով պատմվածքներում բացակայում են պետական
պաշտոնյաների , հարկահավաքների շահատակությունները,
գեղծումները և ապորինությունները։
- ↑ Կենսագրական միքանի տեղեկությոաններ Մուրացանի մասին տվել ե նրա յնղբայրը՝ նիկ. Տեր֊Հովհաննիսյանը։
