Էջ:Mikael Nalbandian, vol. 1.djvu/32

Քn դամբանը նա հավիտյան և դարերու մութի մեջ
Կըցոլացնե, ինչպես լուսին՝ լույս տվող միշտ ու անվերջ։

Շնչում ես օդ, քանի աստղը հորիզոնում փայլում է,
30 Մտավ հանկարծ նա օվկիան՝ կյանքիդ թելը կտրած է.
Թե վախճան ես դու որոնում, ինչպես շատերը քեզ պես,
Կյանք գտանել, որ միշտ մնաս, ապրես արևու երես,
Լսի՛ր Քրիստոսի խոսքերին,թե անվախճան այս են կյանք,
Որ հավատա՛ աստված, Քրիստոս, թեև շատք չեն բավական։