Էջ:Mikael Nalbandian, vol. 1.djvu/382

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

Վեզիրը ահ ու դողով կանգնած էր տեր սատանայի առաջևը: Սատանան բոլորովին վաստակած այսքան աշխատանքից, ընկած էր սոֆայի վերա։ Մեր հաշվով առավոտը լուսանալու վերա էր:

— Մռայլագույն տեր,— ասաց վեզիրը,— բարեհաճել էիք հրամայել, որ կը կատարեք այսօր այն մի քանի անիծյալ հոգիների տարեգլուխը։

— Շատ բան ասել էի, մի՞թե պիտո է ամենայն ասած բան կատարվի, այժմ վաստակած եմ. շուտով երեկո է, Հռովմումը կը սկսեն առավոտյան ժամը. հանգստանալու ժամանակ է. գնա և դու հանգստացիր։ Մնացածը ուրիշ անգամ։