ուղղահորհուրդ քաղաքացեայա համօրեն, յառնել ոչ եթե ընդդէմ թշնամեյա, այլ ի պաշտապանուրւն զրկելույս. մինչև զանձինս ևս դնել ի վերայ միաբանությանս մերոյ, որոյ վասն բազում անգամ ժողով արարեալ, և դերկոտասան իշխանո կարդեալ ոստիկանս, գրեցին ի Հռովմ և զգիրեն քարալաշի 600 ղուռուշ ծախելով առաքեցին ի Պուքրէշ տո Ելքենի խանն, զի անձամբ տարցե ի Հռովմ, և փաստաբանելա արասցէ զոր Կարեն: Դարձեալ առաքեցին և զայլ գիր դէպուղին ի հռովմ և կրկին ևս առաքեցին և ունին առաքել: Այս ամենային եդև և լինի , բայց ընդ վայր , զի կամ ի դերև ելանէ. կամ րազում ժամանակաց ակնկալէ ըստ սովորության տեղտյոդ , որպէս և ցուցանեն գորձք որ գորձեցար յառաջ ժամանակա : Ապաքէն Աբրանամ նաթողիոս Լիբանտնո , վառն դատի միոյ ժամու զերիս ամո պարավանդեցավ այգր, և հուսկ զնկի առանց կոչման ել բռնի յատեան դոզա. և ի միջոյ կիսոյ ժամու էառ, զոր խնդրէրն, զի պատրաստ էր ամենայն: Ապա բացեալ զգլուխ իտ յատենի անդ ասաց. Գոհանամ զքէն տէր, զի ի կամիլ զգատ մեր մեծ, զոր ունէաք ընդ քեզ. եկիր յարևելս վճարեցեր զամենայն, ապա եթե վրիպել գայիր աստ, մինչ ի կատարած աշխարհի տևէր այն: Դոքտ իրատունս ունին այսպէս վարելոյ զի իմաստութեամբ գործեն, իսկ ազգ մեր մանավանդ Արևելայք, մտոք զորատր, ոչ իրավունս գիտեն և ոչ զիմաստութին ճանաչեն, զոր ինչ ինքեանց հանոյ տեսանեն և ականջաց իվրեանց յարմարատր, փարին զնովավ, ապա թէ այլազգ ինչ, մերժեն: Յատուր միում ի ժողովն Մանուկեանց եհարց եղբայր նորա Մաթոս ազայն.-Ի Վահանի- Ասէ- որպէս լսեմ, գրեալ է կարգ դարուց եկեղեցտյն Հայոց անմոլար իջեալ, և զիարդ լինիցի այս: Ետու պատասխանի, <այդ քեզ անհասկանալի է> (դեմիրտէն պիր լեպլեպի. հեր տիշ չիյնեմեզ): Յերկարել բանից ասեմ․ եթե կամիս և կարես ան՛ռալ, լու՛ր զինչ ասես ապա, զոր վկայէ սրբազան Պապն Հռովմայ ընդունի՞ս։ «Այո՛, ընդունելով ընդունիմ» ասէ։ Ել ես ասեմ— ասես և լսեմ, և ընդունիս ոչ։ Ահալասիկ երեքտասաներորդ Գրիգոր սրբազան պապն հրովարտակ եհան վասն հայոց, յորում վկայէ, ազգ հայոց, ազգ մեծ, հարազատ որդի սուրբ եկեղեցտյ և այլն:Այո հորովարտակ տպագրել է ի հռովմ, եթե այս ազգ մինչև ցատուրս սրպազան ֆայնապետիտիդ գտաու հարազատ և հավատարիմ որդի սուրբ եկեղեցտ, ուրեմն տնամոլար էջ յայնժամ, ուպա թէ ո՛չ անհարազատ գտանէր, դու զի՛ ասես:«ոչ ֆենութինև ոչ հարցումն,այլ զինչսրջազան ասէ,այդպեսէառացեալ (նեմանի) . ասեմցնա-ո՞չ ասացի քեզ, թէ զոր ոչն ախորճեու.ծանր լսեո և ոչ ընդունիս,ո՞չ յայս նիւթ միայն, այլև յայլս:
Չև իմ ասարտեալ զիխօսս, ասէ ցիս Մանուկ աղատյն.«Վարդապետութին ձեր յօրինեաց գիրք ընդդէմ հայոց» իսկ այն Վահան գիրք շատագովութին հայոց ո՝րպէս ինիցի այս (պու նէ՛փենրի և ալյն)»։ Ետու պատասխանի «իմացի՛ր և զայդ․ զոր ասես․ այս գիրք հայի ի վանումն մոլորեցուցչուց հայոց և այլ։ Այս չափ ինչ շատ լիցի առ այժմ․ զի չիֆ կար գորութեան ի ձեռին իմում։ Բայց սակայն ինձ մնայ բողոֆել յատեանն Քրիստոսի, զի յետ վասակելոյ իմ զամս բազումս ի պատիւ եկեղեցտյ ի ձեռն գողուց դատապարտեցայ ի ձեռութեան իմում,և ի ստապատիր ամբաստանցհաց կեղա անուն ընկալեալ հանդերձիմ սաստիկ մաշիլ ի գերեզման․ դատարասցէ ինձ տէր ըստ տրգարութեն իմում։Բայց ակն ունիմ, թէ նա ինքն սուրբ եկեղեցին առանց ինչ տեսանելոյ զտրուպս արդարացուսց է գիս, քանզի ի նա ապափնեցայ: Իակ զոր ինչ գրեյալ էիք վասն Վահանին,թե ի նմա նշմարիցի ընթացք Դիստերացիօ-
