Էջ 297, տ. 6. «...Հացկատակների մատնությամբ Դուոը կանչվելու և նանղիմանվե-|Ո(...»— Ակնարկում է 1863 թ. փետրվարին Բարձրագույն Դռանը ներկայացրած Ազգայինժողովի խնդրագիր լ։, որտեղ պահանջվում է դադարեցնել <րՄեղուիв հրատարակությունը (տե՛ս էջ 293, տ. 6. ծանոթագրությունը), ինչպես նաև 1863 թ. նոյեմբերի8-ին նույն պահանջով քաղաքական ժո զովին ներկայացված գիմումը։ Էջ 299, տ. 1. «Քաղաքական ժողովի մեծացիր գանգատներից հետո երթսւ|ովև այնտեղ «մարղասիրական քաղցր ընղունե|ության հանդի (գելով...» —1863թ. նոյեմբերի8-ին նորընտիր պատրիարք Թաքթաքյան Պողոս արքեպիսկոպոսը հատուկ նամ ակով գի¬մում է «Մեղուիв խմբագրին, պահանջելով անհապաղ ներկայանալ Պ ատրիարքարան ևքաղաքական ժողովի առաջ բացատրություն տալ գրաքննչական օրենքի տակ իր ստո¬ րագրությունը չգնելու մասին. «Նույն օրը սաստիկ անձնական տկարությունունենալով,նամակաբեր անձին քաղաքավարությամբ հայտնեցինք երթալոլ անկարող ըլլալս, — պատմում է «Մեղուի» խմբագիրըг — Նամակաբեր անձը բռնությամբ տանելու փորձ փորձելուն համար հետաքրքրոլթ յուննիս արթննալով հարցուցինք, թե արդյոք նամակեն դուրս բերանացի պատվեր ալ ընդունա՞ծ է։ Այո', ըսավ նամակաբերը, մինչև անգամ զապթիեովտանելու հրաման ունիմ քաղաքական ժողովեն։ Հոս մեր զարմացումն ավելացավ, մանավանդ 25 տարիեն հետե պատրիարքարանիվիճակին վրա անտեղյակ չլինելով, հ բավիր անց թուղթ և բռնությամբ տանիլ, այն ալ Սահմանադրական վարչության մը ատեն, ինչպե՞ս կըրնան իրարու հետ համաձայնիչ» (Տե'ս «Մեղու», 1863, М 226), Նոյեմբերի 9֊ին «Մեղուիв խմբագիրը նամակով դիմում է Պողոս պատրիարքին, բո¬ ղոքելով Պատրիարքարանի կամայականությունների դեմ (նույն տեղում)։Սակայն, չանսալով խմբագրի առարկությանը, Պատրիարքարանը բողոքագիր է ներկայացնում ոստի¬ կանատուն, թե «Մեղուիв խմբագիրը հրաժարվում է ներկայանալ Պ ատրիար քարանէ«Մենք, — պատմում է Սվաճյանը, — աս նամակը գրել ղրկելու (պատրիարքին գրված նա¬մակը) ետեվե եղած ատեննիս, անդին ալ Պատրիարքարանին մեջ նամակաբերին տա¬ րած շինծու պատասխանին համեմատ, առանց քննելու, մեր նաիւին գանգատանաց հայ-տագիր մը կգրվի և կղրկվի Պապը Զապթիեն (գլխավոր ոստիկանատուն), անկից ալ մյոլզքերե (ծանուցագիր) մը կերթա Մեր ճան Չարջըյի մերքեզը (կենտրոնը), ասկից մեղփնտրելս։ ետևե կըլլան» (նույն տեղում)։ Ոստիկանատանը խմբագրին տալիս են կարդալու իր դեմ գրված գանգատագիրը և «շիտակը ըսելով, մարդասիրական քաղցր ընդու¬ նելության մը հանդիպելով դարձանք տեղերնիս» (նույն տեղում)։ Էջ 299, տ. 18. «Վարչությունը չէ’ր լսում, երթ Այոանակբ Յոակյուտարի թեմերենէր թնդեցնում, ազնիվ Մյունատիու ընդդեմ ցոփաթանելով...»_«^ա/|^ վերաբերում է Իսկյուտարի Ս. Կարապետ եկեղեցում Երոլսաղեմի նվիրակ, Երուսաղեմի պատրիարքիփոխանորդ և պատրիարքության թեկնածու Սահակ վարդապետի արտասանած զույգճառերին, աոաջինը ընդդեմ «հինգ խռովարար գրիչների» և երկրորդը՝ հատկապես «Մյոլ- նատիի» դեմ։«Սահակ վարդապետը, —գրում է «Մյունատիի» խմբագիր Կ. Փանոսյանը, — «Մյունա-տիին» չի ճանչնար, ըսել է որ «Մյոլնատիին» դեմ անձնական թշնամանք ալ չունի ևչի կրնար ուրանալ, ըսել է, որ «Մյունատիինв միմիայն իր սկզբունքին համար կնա- խատե... Կեցցե՜ Սահակ վարդապետ, «Մյունատին» այս չափ ալ գեշ, չարախոս, ազգի և կրոնի դեմ լրագիր մըն է եղեր, ավա՞ղ... Բայց ճշմարտապես և հազարանգամ ավեչի
