դին մեղք, բաւ է որչափ ինչ խօսեցայ, սկսիմ այժմ նորա արդարութեան վերայ խօսիլ։
Ինչպէս տեսար ի վեր թէ՝ մեղք մեծնալով տարածելով կը քանդէ աշխարհ եւ ժողովուրդ, եւ նորա վախճանը դէպ ի կորուստ կը տանի, այսպէս նաեւ արդարութիւն կը շինէ եւ կը կանգնէ ժողովուրդին տուն, քաղաք եւ երկիր. եւ ինքն հոն կը հանգչի։ Արդարութիւն ժողովուրդը դէպի կորուստ չի տանիր, այլ դէպ ի գիւտ, դէպ ի փառաւորութիւն, բարձրութիւն եւ անմահութիւն, «Զի արդարութիւն մշտնջենաւոր եւ անմահ է»։
Եւ թէ ի՞նչպէս կը լինի որ երկիր մի իւր ժողովուրդով, վարիչներով, իւրաքանչիւր կարգի եւ վիճակի մարդիկ մէն մի իւր պարտուց բաժին արդարութեամբ կը գործէ, դու միտ դիր եւ ես կարճաբանեմ քեզ։
Երբ պետական աթոռի վերայ նստող թագաւոր արդարութեամբ կը գործէ, իշխանն՝ իրաւունքով կիշխէ, դատաւորն օրէնքով կը դատի, ժողովուրդն՝ օրինաց կը հնազանդի։ Երբ ընկերական շահավաճառութեան մէջ՝ գինւոյն մէջ ջուր չի խառներ, կամ անփորձ արծաթը փորձեալին տեղը չի ծախեր, զոր վերէն կը տեսնար Աստուած ու կը յանդիմանէր Իսրայէլի Ժողովուրդը։
Այո՛, արդարութիւն զազգ եւ ժողովուրդ կը բարձրացնէր երբ նա ճշմարտութեամբ պաշտէ իւր տէր Աստուածը, չկեղծաւորի միայն շրթամբք պատուել զայն, եւ երբ նա երախտագէտ կը լինի իւր պարգեւատու Արարչէն, եւ չապերախտեր ինչպէս Իսրայէլի ապաշնորհ ժողովուրդ, որոց ապերախտութիւն դատելով Աստուած՝ վկայ կը գոչէր երկինք եւ երկիր. ու սրտառուչ կերպով կը գանգատէր. «Ծանեալ եղն զստացիչ իւր եւ էշ զմսուր Տեառն իւրոյ, եւ Իսրայէլ զիս ոչ ծանեալ եւ ժողովուրդ իմ զիս ի միտ ոչ էառ»։
Արդարութիւն կը գործեն ու կը բարձրանան, երբ քահանան ու ժողովուրդ կը կատարեն եկեղեցւոյ օրինաց պարտքերը։ Քահանան պաշտօնասէր կը լինի, ժողովրդասէր կը լինի. եւ գիտութիւն չի մերժեր, տեսուչ հովիւն ու հօտ կը ճանչնան զիրար. մինն անձնադիր լինի, արթնութեամբ հսկէ ու հովուէ. եւ միւսն կամակար լսէ նորա ձայնին։
Այսպէս երբ ժողովուրդի բոլոր դասակարգութիւն եւ իւրաքանչիւր անհատ անձն թէ առ Աստուած եւ թէ առ մարդիկ իրենց
