րաց վերայ այլ եւս անհնարին ցաւս ու վարս յաւելին այժմիկ։ Ասա՜, ո՛վ ազատարար բժիշկ եւ փրկիչ, թէ արի՛, ա՛ռ զմահիճս քո եւ երթ յազատութիւն։
Ո՞վ դու մաշած եւ հիւծած հիւանդ, թէ յիրաւի բժշկութիւն կը ժտես, թէ ստոյգ ազատութեան կը ցանկաս, օ՛ն ուրեմն, փոքր ինչ խլրտի՜ր մահճիդ մէջէն. ինքնաշարժ եղիր. ահաւասիկ Աստուծոյ մատն ու հրեշտակ աշխարհիս յեղափոխութեան աւազանին ջուրերը կը յուղեն. ով որ զինքն վաղ ձգէ նորա մէջ, նա միայն իւր ցաւերէն ազատ կը լինի:
Թէ չգիտես, ես՝ իբրեւ դաս՝ խօսիմ քեզ, որ դու խելամտիս թէ քանի՞ թանգ է ազատութեան գին. աշխարհիս Փրկիչ զայն իւր խաչով եւ արիւնով գնեց. նոյնգունակ մեր նախնի քաջեր Եկեղեցւոյ եւ Հայրենեաց ազատութիւն մահով եւ արիւնով գնեցին։ Միթէ դու ցանկալի ազատութիւն առանց զոհի եւ արեան ձրի՞ ստանալ կուզես։
Թո՜ղ, թո՜ղ որ դարձեալ ողբամ զքեզ, Հայոց աշխարհ եւ ժողովուրդ. մինչ աշխարհիս ջրայուղման եւ արեան ալիքներուն մէջ այլ եւ այլ ազգեր կը լողան ազատութեան նաւահանգիստ գտնել, դու ալեաց ելեւէջներու մէջ կը տատանիս. գիշերալոյս փարոսներ չունիս, նաւահանգիստ, նաւահանգիստ, կ՛որոնես եւ չես գտներ։ Այդ յատնի է, թէ դու անարուեստ ես, լողալ չգիտես։
Թո՜ղ ուրեմն այժմիկ ազատութիւն, միայն խաղաղութիւն խնդրէ. դեռ քեզ համար ուսումն եւ կրթութիւն պէտք են, եւ դու այդ քո տատանման մէջ Պետրոսի նման ձեռքերդ Յիսուսի կարկառէ եւ ասա, Տէ՜ր, քո ձեռն տուր զիս փրկէ. եթէ թողուս ու չփրկես, Տէ՜ր, ես կը կորնչիմ աւասիկ:
Յուշ կառնեմ քեզ, Տէր, մինչ մի նուագ Տիբերական ծով կալեկոծէր, դու ՛ի խելս նաւուն անխռով կը ննջէիր, ձայն տուին քեզ աշակերտներդ, զարթի՞ր ասացին, Տէր, զարթի՛ր, զի կորնչիմք աւասիկ։
Ո՜վ դու անքուն պահապան աշխարհի, որպէս թէ չէիր գիտեր եւ չէիր լսել ծովալիքներուն ձայն, ելար յանդիմանեցիր նոցա թերահաւատութիւն, մռնչող ծով լսեց քո ձայն ու հանդարտեցաւ եւ դարձալ ՛ի խոր խաղաղութիւն։
Միթէ եւ այժմ կը ննջե՞ս դու երկնից գահուդ վերայ, եւ երկիր՝ որ ոտքիդ պատուանդան է, կը սասանի ու կերերայի
