Էջ:Mkrtich Khrimian, Works (Խրիմյան Հայրիկ, Երկեր).djvu/81

Այն է նշան լաւ հարիսին։
Չոքէք, մանկտիք, թախսին վերայ
Սըփռոց չուզեր, շինական եմք,
Լից տան տիկին ըզ հարիսան
Լիճ լիճ արա եղն ի վերայ։
Տան հարսներ եւ աղջիկներ
Շուտ շուտ բերէք ըզ թափթափան
Թոնրէն ելած տաք տաք հացեր,
Ի՞նչ անուշ է հարիսի հետ։
Առէք այն կոպիտ անտաշ
Խոշոր խոշոր մեծ գըդալներ,
Կերէք կերէք անուշ էլնի
Վաստակաւոր մշակներ։
Օրհնեալ լինի մեր տանտիկին
Լալ է եփեր ըզ հարիսան,
Օրհնեալ լինի Լուսաւորի՜չն
Որ տուալ մեզ լոյս հաւատ,
Հետ հաւատին մեզ աւանդեց
Հարիսային այս յիշատակ։
Օրհնեալ լինի իւր յիշատակ
Պահենք պահենք այս յիշատակ,
Միշտ յիշենք ու չը մոռնանք
Մեր փրկութեան մեծ օրն էր այն։

Պատմեմ քեզ, Թոռնիկ, հարիսային աւանդութիւն եւ յիշատակ, որ մեր Լուսավորչի օրէն եկեր է մեզ հասեր է։

Ես էլ իմ Պապկէս լսած եմ որ այսպէս կը պատմէր, թէ երբ սուրբ Գրիգոր Լուսաւորիչ խոր վիրապէն ելաւ եկաւ Վաղարշապատ, վաթսուն օրը ամբողջ քարոզ խօսեց հեթանոս Հայ ժողովուրդին. բիւրաւոր մարդիկ մտիկ կանէին։ Անշուշտ անոնց մէջ շատ աղքատներ կային, Լուսաւորիչն ուզեց աղքատներուն համար մի ճաշ պատրաստէ. բայց այս ճաշը Յիսուսի պէս հրաշքով չը պատրաստեց, հրաման արաց հազարաւոր գեղացիներուն որ շատ եզ ու ոչխար բերին, զանոնք մորթել տուալ, մեծ մեծ կաթսաներ կրակի վերայ դրին. միսեր մէջ լեցուցին, կորկոտն եւս վրան. հրաման արաց հաստաբազուկ կտրիճ երիտասարդներուն եւ ասաց հարէք ըսա, որով այս կերակուրի անուն մնաց հարիսա: Այս կերակուր հայկական մի պատուական