Էջ:Muratsan, vol. 4.djvu/307

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

զորքն ու բանակը կարգավորես, թշնամու առաջն առնես, երկիրը տագնապից ազատեց...։

-Միով բանիվ, դու կամենում ես, որ Աշոտ֊Երկաթը թագավորե նորից։

-Այո՛, թագավորն այնպես, ինչպես որ թագավորում էր առաջ...

-Բարի է քո ցանկությունը, բայց կատարել նրան անկարող եմ ես։

-Ինչու՞։

-Պատճառները բազմաթիվ են։

-Ծանոթացրու ինձ այդ պատճառների հետ, եթե կարծում ես, թե դեռ անծանոթ եմ նրանց։

Թագավորը չպատասխանեց։ Նա դեմքը դեպի ծովակը դարձրած մտածում էր։

-Մի՞թե այդ պատճառներն ավելի զորավոր են քան Աշոտ֊Երկաթի կամքը,-խոսեց նորեն թագուհին, կամենալով արքայի ինքնասիրությունը գրգռել։

-Աշոտ-Երկաթի կա՞մքը... Օ՜, նա այժմ ավելի անզոր է՝ քան հովտի եղեգը, որին տատանում է նույնիսկ հովի շունչը։

-Ինչու՞ հուսահատեցնում ես ինձ, տեր իմ և թագավոր,-շշնջաց թագուհին սրտահույզ ձայնով։

-Քա՜վ, թե կամենամ քեզ հուսահատեցնել, ճշմարտությունն եմ խոստովանում։

-Բայց դու զորավոր էիր մի օր ինչպես անապատի առյուծը...

-Որի մռչյունը դող էր հանում դրացի գազանների սիրտը,-ընդհատեց թագավորը։

-Այո՛։

-Եվ սակայն առյուծն էլ տկարանում ու մեռնում է։

-Անշուշտ. բայց այդ այն ժամանակ, երբ անցնում է նրա տարիքը, երբ հասնում է ծերությունը։

-Իսկ երբ որսորդի երեքթևյանը հարվածում ու ջախջախում է նրա սի՞րտը։

-Ո՞ր աննկուն որսորդն արդյոք այդպես ուժգին