կարողացավ քեզ հարվածել,-հարցրեց թագուհին խորհրդավոր եղանակով։
Թագավորը չպատասխանեց. տխուր ժպիտը միայն նրա շուրթերը շարժեց։
-Դու չե՞ս կամենում խոսել,-հարցերեց թագուհին։
-Չեմ կամենում քո սիրտը վշտացնել,-պատասխանեց թագավորը` շարունակ ծովակին նայելով։
-Աստվա՜ծ իմ,-բացականչեց թագուհին.-մի՞թե դու իմ սրտի մասին ես մտածում... այդ արդեն չափազանց է, սիրեցյալ ամուսին, ես ուրախությունից կարող եմ խելագարվել։
-Այո՛, մտածում եմ...։ Կան ճշմարտություններ, որոնք որքան էլ դառնագույն, այսուամենայնիվ, տղամարդը կարող է լսել համբերությամբ, բայց կնոջ ականջը չի հանդուրժել նրանց։
-Օ՛ն ուրեմն, փորձիր իմ քաջությունը։
-Բարի. լսի՛ր ուրեմն ինձ։
Այս ասելով թագավորը դեմքը դարձուց թագուհուն և շարունակեց.
-Մի փոքր առաջ հարցրիր, թե ո՞վ է այն որսորդը, որ այնքան ուժգին առյուծի սիրտը հարվածեց... այժմ պիտի ասեմ, թե ո՛վ է նա։ (Թագուհին լսողությունը լարեց)։ Այդ աննկուն որսորդը կնոջ սերն էր...
-Ո՞ր կնոջ...-ընդհատեց հանկարծ թագուհին։
-Դու արդեն քո քաջությունը կորուսիր,-նկատեց թագավորը։
-Շարունակի՛ր, ես այլևս չեմ խանգարիլ.-հարեց թագուհին և գլուխը կախեց։
-Մենք, սիրելի բարեկամ, թշվառ խաղալիքներ ենք բնության հզոր ձեռքում,-շարունակեց թագավորը.-իզուր են մարդիկ օրենքներ դնում և կարգեր սահմանում` կառավարելու համար այն, ինչ որ ինքը բնությունը պիտի կառավարե և որի միահեծան տիրապետն է նա...։ Մարդկային սրտերի մասին է խոսքս...։ Դու ինձ սիրում ես, այնպես չէ՞:
-Ինչու՞ համար է այդ հարցը։
-Պատասխանիր, սիրո՞ւմ ես թե ոչ։
