Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Իզո՜ւր, ո՜հ, զո՜ւր հոգեկան
Հիացմունքով առլցյալ
Դիտեցի դեմքըդ չքնաղ
Եվ աչերդ լուսափայլ.
Ի զո՜ւր աղու նայվածքիդ
Եվ գեղանի ժպտին մեջ
Որոնեցի պատասխան
Սիրույն իմ ջերմ ու անշեջ։
Եվ տենչացի որ քեզմով
Հափշտակված վայրկենին
Ինձ երևան գա մուսան
Զարնե հոգվույս չարերին,
Եվ ազդելով նրանց շունչ,
Հուր ու ավյուն հրաշազան,
Երգել տա ինձ երգ անուշ,
Երգը սիրո սրբազան…
Քո հայացքը քաղցր է, մեղույշ,
Բայց չէ ուղղված իմ ժպտին.
Խոսքդ գողտր է, ձայնըդ անույշ,
Բայց չեն հնչում իմ սրտին։
|
|
