Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Եկեսցես, անցցես ի վեր
Սկիզբն հաւատոյ ուրախաբեր,
Ի Սանիրայ գլխոյն վեհ էր
Եւ Հերմովնի տարափ ցօղեր:
Ի մէջ մորեաց բոյն առիւծուց
Եւ ի լերանց դերբկաց ընձուց,
Ելցես յերկինս տեղիք սրբոց
ՅԵրուսաղէմ ջոկ արդարոց»:
Յովհաննէս հեզ ձայն բարբառէր,
Արտասուագոչ ողբ յօրինէր.
«Նուաղեաց սիրտ իմ ի քո սէր,
Որ բաժանիս յինէն»,— ասէր:
Ով դու սուրբ կոյս Աստուածածին,
Մայրդ կենաց ծնօղ բանին,
Ինձ մայր տւար ի ժամ խաչին,
Թէ յաւիտեան ընդ քեզ լինիմ:
Այժմ գնաս դու վեր յերկին
Եւ զիս թողուս աստ ի ստորին,
Աւաղ է մեզ որդոցս քոյին
Ի տարագրիլս վերստին»:
Եւ Միքայէլ պար յօրինէր,
«Սրտացուցեր զմեզ ի քո սէր,
Հարսն երկնաւոը, քոյր մեր,— ասէր,—
Քառամանեայ զորդու ունէր:
|
|
