Ի հեռուստ՝ զայն ևս յակամայ,
Եւ թէ կամակար մտօք՝
Շնացաւ անդրէն ընդ նմա:
Արդ հայել ծիւրեալ մտօք
Ցանկութեամբ՝ ես ոչ շատացայ,
Այլ պարծանս համարելով
Հեշտութիւնս խենեշացաւ:
Անկասկած ի բնականս
Յանբնականս մտաբերացաւ.
Որով բնութեանըն տեառն
Եւ մեծաց պատժոց գրեցայ:
Ընդդեմ գործեալ արարչին
Եւ բնութեանս և դրութեանս սորա.
Եւ ամենայն ստեղծուածոց,
Որ պահեն զեդեալ կարգ նորա:
Որպէս թէ գամէն թողի,
Քրիստոսին ես ազատեցայ,
Արծաթասիրութեան ախտիւն
Ի յերկիր կարկամ կապեցայ:
Աբբայի անուն առի,
Յաշխարհէ ձևով մերկացայ,
Չար մտօք մամոնայի
Եւ զարդուց նորին ցանկացայ:
Որպէս խաչ ուսով դարձեալ
Խաչելոյն թէ հետևեցայ,
Եզանց և ագարակի
Եւ կանանց սիրով հեշտացայ:
Արկայ ստորոտով հանդերձ,
ժուժկալի կերպին յայտնեցայ
