Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Մնալով շնորհիդ առ յապայ:
Փա՜ռք քեզ, փրկիչ աշխարհաց
Եւ հոգւոյդ ընդ հօր յարակայ,
Պատիւ այժմ և յաւիտեան,
Օրհնութիւն և ալէլուիայ:
|
|
6. ՈՂԲ ՎԱՍՆ ԱՌՄԱՆՆ ԵՐՈԻՍԱՂԷՄԻ
Ի հոլովել ժամանակին,
Եւ մերձենալ աւուրց վերջին,
Յորում սպսաաւ փոքր այն բարին,
Զոր առաջինքն գործեցին,
Նուաղեցաւ Հրամայեցին,
Եւ զօրացաւ Հագարացին,
Քաղդէացին և Քետացին
Եւ բուն ծառայն Քանանացին:
Գեղօք և քաղաք յուովք առին,
Քրիստոնէից շատ տիրեցին,
Զաւերս նոցա զօրս արարին՝
Ճառել չկարէ ոք երկրածին:
Ի տիրութեան Տաճկաստանին,
Յաւուրս պղծոյն Սալահադնին,
Զօր գումարեալ չու արարին,
Ի սուրբ քաղաքըն դիմեցին:
|
|
