Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Օրհներգութիւնս մատուցանէր,
Զի կատարեաց զխոստումն իւր տէր,
Վասն աշխարհի միշտ երկայնէր
Զբազուկն իւր սուրբ աղօթանւէր:
Ապա զհանդերձըն մերկանէր,
Հանեալ յանձնէն ի բաց դնէր,
Զնորագոյնս ագանէր
Եւ յանգողինս տարածանէր:
Իսկ առաքեալքն նստէին,
Շուրջ զնովաւ պար առնէին,
Ներբողի նիւ նուազէին,
Գերապատիւ մօրն երգէին:
Իսկ տիրուհին պայծառ դիմով
Զշրթունս իւր սուրբ շարժէր մեզմով,
Տեսունէ հայցէր աղօթելով
Ընդ աշխարհի գոլ՝ փրկելով:
Իսկ որ կամէր զկեանս վճարել
Զհոգին յորդին իւր աւանդել,
Տէրն, որ եկեալ էր ի խնդրել
Յերկինս առ հայր դասակարգել:
Յայնժամ սրբոցն սքանչացեալ
Եւ տրտմութեամբ եղեն լցեալ,
Ի յարտասուս եդեն փոխեալ
Եւ դողութեամբ յողջոյն մտեալ:
|
|
