Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Գունդն ամենայն ի միասին
Երկիր պագին Աստուածածնին,
ԶՅռեթէոս յառաջ ածին
Զաշակերտ ճեմարանին:
Եւ նա հոգովն աստուածածին
Սկսաւ խօսել ի հանդիսին,
Զպատշաճաւուր պատիւ կուսին
Ի լուր րամիցն ամենին:
Ի մէջ կացեալ աստուածազգեացն
Արտաքս ելեալ բնութեանս ազգաց,
Խօսեալ զպատճառ անճառելեաց
Զխորհրդոյն տեառն անանց:
Բանին մարմին մեր եղելոյ
Ի սուրբ կուսէն մեզ յայտնելոյ,
Ընդ որ հիացեալ առաքելոցն,
Ետուն զփառս տեառն աստուծոյ:
Ջահս լուցեալ սուրբ կուսանացն
Եւ զբուրմունըս կնդրկաց,
Ի սպաս կուսին փոխան փառաց
Յեկեղեցիսն անդրանկաց:
Ո՜վ սքանչելի մեծ հանդիսին
Աստուածազարդ պարուց խմբին,
Որ սխրալին է և պայծառ
Երկնանման պարակցութիւն:
|
|
