Էջ:Petros Duryan, Collected works, vol. 2 (Պետրոս Դուրյան, Երկերի ժողովածու, հատոր 2-րդ).djvu/235

վազդ իր երիվարովը գլորեցավ9), ես մինակ կը գլորիմ հոն... ՀԵՐԱՆՈԻՅՇ.— Րայց Հայաստան... ԱՐՏԱՇԻՐ.— Նա /րեձ Հձա թող չը գա։ ՀԵՐԱՆՈԻՅՇ.— Ուրեմն հեռացի’ ր գահեգ, թոթվե' վրայեդ ծի¬ րանիդt որ զքեզ Հայււատանի հետ կը կապե։ ԱՐՏԱՇԻՐ— Ա հ, ա յնչափ հիմ ա՞ ր կը կարծես զիս... Ես չեմ ուզեր ապերախտ գտնվիլ, հայրս յուր ձեռքերը չը սա¬ ռած թագ մը կարկառեց ինծի, թագ մըճ որ ինծի միայն կը պատկաներ։ ՀԵՐԱՆՈՒՑՇ *— Րայց այն թագին վրա հ ա յրենիք և իրավունբ դրված Էր։ ԱՐՏԱՇԻՐ.— Չեմ գիտեր. ես բան մը չը կարդացի հոն, մի¬ նակ տեսա որ գեղեցիկ էր և գեղեցիկները հրապուրողր և ակնե ավելի ի նչ պետք է ունենալ ինծի համար աջ֊ խարհի վրա։ ՀԵՐԱՆՈԻՅՇ*— Արտաշիր, դեռ չե՞ս ամոթահարիր։ ԱՐՏԱՇԻՐ.— Կը տեսնեմ որ շատ նախանձոտ ես գեղեցիկ- ներու դեմ։ ՀԵՐԱՆՈԻՅՇ.֊ Շատ... Րայց ի^նչ կզգամ, Աստված իմ Կարծես թե սիրտս կայրի։ ԱՐՏԱՇԻՐ(մեկուսի) Թույնը... ՀԵՐԱՆՈԻՅՇ.— Արտաշիր, ի՞նչ կըԱ ամ... Սիրտս կր խոշ¬ տանգեն... Բայց դու ինչո՞ւ երեսդ անգին կը դարձնես..* Զիս մտիկ ընել չես ուզեր... Արտ աշիր... ԱՐՏԱՇԻՐ.— Րայց ի նչ կրլլաս, Հերանույշ, խենթեցա՞ր: ՀԵՐԱՆՈԻՅՇ.— Արտաշիր, չես գիտեր ի նչ սոսկայի ցավ է — 235 —