Մատի՜ր առ իս,
Մի՜տ դիր բանիս,
Եւ հայեա՜ց յիս,
Տե՛ս, թէ զիա՜րդ կիզանիմ:
Տերևաթափ սաստիկ հողմըն մինչ գայ առ քեզ հասանի,
Ի յերկիւղէ բոլոր անձն իմ զարհուրեցեալ սասանի,
Ցաւքն յամենուստ ի վերայ իմ տեղայ, որպէս հոսանքս
Ի՜մ աննըման վա՜րդ, վա՜րդ,
Պարծանք գարնան, վա՜րդ, վա՜րդ.
Մատի՜ր առ իս,
Մի՜տ դիր բանիս,
Եւ հայեա՜ց յիս,
Տե՜ս, թէ զիա՜րդ կիզանիմ:
12
ՍՈԻԳ ԼՈԻՍՆԱՀԱԻՈՑՆ ԶՎԱՐԴԷ
Ի ՅԵՐԿԱՐ ԽՕԹՈԻԹԵԱՆ ԻԻՐՈԻՄ
Ասացէ՜ք արտուտին՝ գրես իւր վառեսցէ,
Եւ գուժկան բօրատար վարդին առեսցէ,
Լիապէս ըզցաւս իմ երթեալ ճառեսցէ.
Ահա՜, նըւաղիմ և շընչաքաղիմ,
Անկեալ հոգեվար՝ ի յերկիր թաղիմ:
Մինչդեռ եղանակն իսկ հով է և բաց է,
Կարօտո՜վ, կարօտո՜վ, զողջոյնս իմ տացէ,
Զայս վասն իմ ասասցէ՝ թե միշտ ի լաց է.
