Աշխարհս ամէն ինձ լալական, վա՜րդ, վա՜րդ,
Քիս ողբալոյ չեն բաւական, ո՜հ, ո՜հ,
Արտասուաց գետք յաչացս յարեան, ո՜հ, ո՜հ,
Լալով ողբամ մինչ ի վախճան, ո՜հ, ո՜հ:
Զօր ծնընդեանս անիծանեմ, վա՜րդ, վա՜րդ,
Մինչ յամենից զիս եղծանեմ, վա՜րդ, վա՜րդ,
Յաւիտենէ մինչ յաւիտեան, վա՜րդ, վա՜րդ
Ի տուն սըգոյ զիս մուծանեմ, վա՜րդ, վա՜րդ:
Վերնոց, ներքնոց կամիմ գուժել, ո՜հ, ո՜հ,
Բայց ո՜չ կարեմ ի սոյն ժուժել, ո՜հ, ո՜հ,
Առ ոտսդ անկեալ կողկողանօք, վա՜րդ, վա՜րդ,
Զսիրտըս փութով հայցեմ բաժել, վա՜րդ, վա՜րդ:
Ի փըշալից թըփոց քոյին, վա՜րդ, վա՜րդ,
Բարձրադիտակ դիտանոցին, վա՜րդ, վա՜րդ,
Լալով անկեալ միշտ ապաստան, վա՜րդ, վա՜րդ,
Կենդանանալ մեռեալ հոգին, վա՜րդ, վա՜րդ:
Ըզթարշամիլդ ի փապ վիմին, վա՜րդ, վա՜րդ,
Ի յուշ բերեմ զայն ցաւագին, վա՜րդ, վա՜րդ,
Ի կըրկնատխիւ երեկոյին, վա՜րդ, վա՜րդ,
Ըզկիրրս քո բարձր ի լերին, վա՜րդ, վա՜րդ:
Առ որ դիտեալ զօրքն երկնային, վա՜րդ, վա՜րդ,
Սուգ ըզգեցեալ վարանէին, վա՜րդ, վա՜րդ,
