Jump to content

Էջ:Raffi, Collected works, vol. 4 (Րաֆֆի, Երկերի ժողովածու, հատոր 4-րդ).djvu/76

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

Թ… քաղաքի բլուրների մեջ մեղմ—բարեպաշտական հնչումներով լսելի էր լինում փոքրիկ վանքի վաղորդյան զանգահարության ձայնը։ Մի մանկահասակ կուսան, բոլորովին սև հագնված, շտապում էր դեպի Աստուծո տաճարը։ Նա առանձնացավ մի խուլ անկյունում, և չոգած մերկ հատակի վրա՝ գունատված — աղոթասեր շրթունքներով կուսական սրտի ջերմ մաղթանքները վերախնկում էր դեպի հավիտենական աթոռը։

Դա օրիորդ Մանիշակն էր։

Բայց ի՛նչ եղավ Արտեմ Պավլիչի և տիկին Մարիամի վերջը։ Որդու հանկարծակի անհետանալը, առանց յուր մասին որևիցե տեղեկություն թողնելու վրդովեց խստաբարո ծերունու քարացած սիրտը։— Նա հանգստություն չուներ։ Նա տանջվում էր փոշմանությունից, տանջվում էր յուր մեջ խիստ ուշ զարթած խղճմտանքից...։

Որդու մահվան լուրը հասցրեց նրան վերջին հարվածը։ Ծերունին խելագարվեցավ։

Իսկ տիկին Մարիամը, սրտի կսկծից մաշված և վշտահարված առաքինուհին, խնամք էր տանում հիվանդ ամուսնուն, անդադար հիշելով իր սիրելի Միշային…

— Ո՞վ էր մեղավոր։