Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
-Վօր էրկու հարուր հազարը տարիմ,
Կրնացէ՛ք կըտէ՛ք ինչե՞ր պիտ անիմ.
- Պէլլի՞ մի չէ՛ տուն ինչե՛ր պիտ անիս
Եփօր ատխատար ստըկին ծեռք զարնիս.
Սիֆթէ ախքատաց մէկ տուն կըխօրթիս,
Ռընչպէր ու անկալ մէչը թօփ-կանիս,
Նացա ամենուն պէտքր կըհօքաս,
Ետքն ալ ժամերուն ընծաներ կուտաս.
Վօր էրկու հարուր հազարը տարիս,
Հէպէ՛թ ֆայտալը պաներ շատ կանիս:
-Չէ՛, չէ՛, չի կըտար, ատ չէ՛ իմ միտքըս,
Ատկից ալ վեր է իմ անելիքըս։
Վօր էրկու հարուր հազարը տարիմ,
Կընացէ՛ք, կըտէ՛ք` ինչե՞ր պիտ անիմ։
-Պէլլի՞ մի չէ՛ տուն ինչե՜ր պիտ անիս,-
Չէթին սէմթերը նօր ժամ կըխօրթիս,
Քօվն ալ թուլայէ պալապա՜ն դըպրոց՝
Հօքուտ զաւակաց մեր նախչըւանցոց։
-Չէ՛, չէ՛, չի կըտար, ատ չէ՜ իմ միտքըս,
Ատկից ալ վեր է իմ անելիքըս։
Վօր էրկու հարուր հազարը տարիմ,
Կընացէ՛ք, կըտէ՛ք` ինչե՞ր պիտ անիմ։
-Պէլլի՞ մի չէ՛ տուն ինչե՛ր պիտ անիս,
Տուղոց ուսումի Մոսկօֆ պիտ խըրկիս,
Ախքատ հարսերուն պօլ ճէհէզ պիտ տաս,
Վանքի դըպրոցին անթամը պիտ՝ լաս։
|
|
