Կանցնին ու կերթան շատ տարի այսպէս, Կը թոռմի թուշիդ ցոլուն այդ վարդը, Գրպանիդ փողը կը հալի ձիւնի պէս, Շատ կը տրտմի հայ երիտասարդը։ Ցավակից չունի։ Միայն բանաստեղծ Կը մնայ նորան կարեկից անկեղծ։