Էջ:Raphael Patkanian, Collected works (II).djvu/298

ՈՍԿԻ ՁԿՆԻԿ

Կապուտակ ծովի ափին շատ մոտիկ
Երեսուն տարի ծեր էրիկ-կընիկ
Մեկ հատ խըղի մեջ կիսավեր և հին
Լըռիկ հանդարտիկ ու սոսկ կապրեին.
Ծերուկը ծովեն միշտ ձուկ կըբըռներ,
Պառավն ալ տունը դերձան կըմաներ։
Մեկ օր ցանց ձըզեց ծովը ծերունին,
Ու ջըրեն հանեց տիղմ բավականին.
Նա երկրորդ անդամ ցանցը ձըգեց ծով,
Ցանցը լըցվեցավ ջըրաբույս խոտով.
Նա երրորդ անգամ ցանցը ծով ձըգեց,
Ու հանկարծ ոսկի մեկ ձըկնիկ բըռնեց։
Ըսկըսավ ոսկի ձըկնիկը կանչել,
Մարդկային լեզվով այսպես աղաչել.—
«Ծերուկ, թո՛ղ ինձի, որ ծովը երթամ,
Ի՛նչ կուզե սիրտըդ բոլորը կուտամ»։
Զարմացավ ծերը ու սարսափեցավ,
Երբ որ այս խոսքը ականջին հասավ,
Ուղիղ երեսուն տարի ձկնորս էր,
Բայց դեռ չէր լըսած, որ ձուկը խոսեր.
Շուտ ցանցեն հանեց, նորեն ձըգեց ծով
Նա ոսկի ձըկին, այսպես ասելով.
«Տեր ընդ քեզ, անմեղ իմ ոսկի ձըկնիկ,
Գընա՛ ծովի խորք, լողա՛ հանդարտիկ,
Այնտեղ մինչ վերջը ա՛պրե դու անդորր,
Քու պարգևները ինձ չեն հարկավոր»։