Էջ:Shirvanzade, Collection works, vol. 5.djvu/391

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

խղճալ: Ընկճվեցի ճնշվեցի, դարձա բոլոր ուժերից զրկված մի մարմին և միայն կարողացա գոչել․

— Ո՞վ բախտավորներ, ես ձեզ չեմ նախանձում բայց գթացեք ինձ ու ասացեք՝ ինչի՞ց է բաղկանում մարդու բուռն երջանկությունը։

— Սիրուց,— գոչեց կինը։

— Ես սիրել եմ,— պատասխանեցի ես,— և փոխադարձաբար սիրվել, բայց երկար չի տևել մեր սերը, և ես այժմ անբախտ եմ։

— Ո՞վ է եղել քո սիրո առարկան։

— Մի կին։

— Միայն մե՞կը։

— Ուրիշ ի՞նչ էիր կամենում։ Նա գեղեցիկ էր։