ԳԱԼՈ. (Հանգիստ դուրս է բերում գրպանից մի թուղթ թուրքերեն գրված և տալիս է Դանիելին): Կարդա՛։
ԴԱՆԻԵԼ. Ի՞նչ է այդ։ (Թուղթը վերցնում ու կարդում է):
ԳԱԼՈ. Կենտրոնական կառավարության մի գաղտնի հրովարտակը, որը ես ձեռք եմ բերել իմ քուրդ բարեկամների միջոցով։
ՄԻՀՐԴԱՏ. (Դանիելին): Բարձր կարդա։
ԴԱՆԻԵԼ. (Հուզված թղթի ընթերցումից): Այդ անարդար է, անաստված, սոսկալի։ (Թուղթը տալիս է Միհրդատին): Ինքդ կարդա։
ՍԱԹԵՆԻԿ. (Գրգռված): Բայց ի՞նչ է գրված այդտեղ, ասելո՞ւ ես, թե՞ չէ։
ԴԱՆԻԵԼ. Կենտրոնական կառավարությունը հրամայում է տեղական վարչություններին՝ բոլոր հայ երիտասարդներին ձերբակալել և աքսորել Միջագետք, գրավելով նրանց գույքը։
ԳԱԼՈ. Աքսորել ճանապարհին կոտորելու համար։
ՄԻՀՐԴԱՏ. Այդ մասին այս թղթի մեջ ասված չէ:
ԳԱԼՈ. Այդ հասկացվում է ինքնըստինքյան։
ԴԱՆԻԵԼ. Արյունս սառչում է երակներիս մեջ։
ՍԱԹԵՆԻԿ. Ողորմած աստված, դո՛ւ մեզ փրկես։
ՄԻՀՐԴԱՏ. (Կատաղած): Բայզուշ, դու եկել ես մեր հանգիստը խափանելու։ Կորիր, քուրդ, ես քեզ չեմ հավատում։ (Թուղթը ձգում է հատակի վրա):
ՍԱԹԵՆԻԿ. Միհրդատ, Գալոն սուտ խոսել չգիտե։
ԴՐՍԻՑ. (Լսվում է երաժշտության ձայն, նվագում են օսմանյան քայլերգ: Ձայնը գալիս է հեռվից, հետզհետե մոտենում և, մի քանի րոպե տևելով, ընդհատվում է):
ԴԱՆԻԵԼ. (Շտապով մոտենալով լուսամուտներից մեկին): Այդ ի՞նչ է, զո՞րք։
ԳԱԼՈ. Աբգուրահման փաշայի զորաբաժինն է։ Գալիս է պատերազմի դաշտն անցնելու համար։ Պատրաստվեցեք անախորժ հյուրերին ընդունելու: (Թուղթը հատակից վերցնելով, գնում է աջ կողմի դռներով):
ԴԱՆԻԵԼ. (Գալոյին հետևելով): Գնանք, նայենք:
