Էջ:Shirvanzade, Collection works, vol. 7.djvu/304

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված է

բավական է ինձ համար։ Սուլեյման, գնա փաշայի և իմ իրերը բեր այստեղ։


ԶԻՆՎՈՐ. Իսկույն։ (Գնում է աջ կողմի դռնով):

ՄԻՀՐԴԱՏ․ (Մեկուսի): Անիծվիր դուք. (Բարձր): Բեյ, չէի՞ր կամենալ արդյոք մի գավաթ ղահվե ընդունել։

ԱՆԹԱՐ-ԲԵՅ. (Նայելով Նիգարին): Հաճույքով, եթե միայն երիտասարդ խաթունն արժանի կհամարե իր քնքուշ ձեռիկներով մատուցանել։

ՆԻԳԱՐ. (Զզվանքով լի մի հայացք ձգելով Անթար-բեյի վրա, գնում է խորքի դռներով):

ՏԵՍԻԼ 16

ՆՈԻՅՆՔ, առանց ՍԱԹԵՆԻԿԻ, ՆԻԳԱՐԻ և ԶեՆՎՈՐԻ

ԳԱԼՈ. Ներեցեք, բեյ, մեր կանայք ղահվեն պատրաստում են, բայց տղամարդկանց անձամբ մատուցելու սովորությունը չունին։


ԱՆԹԱՐ-ԲԵՅ. (Հեգնորեն): Մի՞թե։ Իսկ ես հաստատ գիտեմ, որ քրիստոնյաների մեջ այդ մինչև անգամ բարձր քաղաքավարություն է համարվում և քաղաքակրթության ապացույց։

ՏԻՐԱՆ. Այո, բայց միայն քրիստոնյա տղամարդկանց վերաբերմամբ։

ԱՆԹԱՐ֊ԲԵՅ. Ուրեմն, ձեր կանայք գարշո՞ւմ են մեզնից։ (Հեգնաբար): Իհարկե, մենք անմաքուր մահմեդականներ ենք։

ՏԻՐԱՆ. Քավ լիցի: Մեր կրոնը, մեր կրթությունը, մեր ավանդությունները խստիվ արգելում են մեզ գարշել առհասարակ մարդուց՝ ինչ ազգության և դավանության էլ պատկանե նա։ Մենք միայն չենք մոռանում, որ Թուրքիայում ենք գտնվում։

ԱՆԹԱՐ-ԲԵՅ. Ի՞նչ եք կամենում ասել դրանով։

ՏԻՐԱՆ. Հասկացեք, ինչպես կամենաք։

ՄԻՀՐԴԱՏ. (Մեկուսի): Այդ տղան խելագարվել է։ (Մոտենում է խորքի դռներին և Սաթենիկից ընդունում մատուցարանը,