ՄԻՀՐԴԱՏ. Բեյ, մի անեք այդ, աղաչում եմ։
ԱՆԹԱՐ-ԲԵՅ. Ոչ, էֆենդիմ, նախ ձեր տունը պիտի մաքրել վտանգներից, ապա միայն փաշային բերել այստեղ։ Ես գլխովս եմ պատասխանատու նրա կյանքի համար։ (Տիրանին կատաղաբար): Առաջ ընկիր, լակոտ։
ՏԻՐԱՆ. (Հազիվ զսպելով իրեն): Ես իմ կամքով չեմ գալ, տարեք ինձ ուժով, եթե կարող եք։
ԱՆԹԱՐ-ԲԵՅ. Աա, դու դիմադրո՞ւմ ես օրենքին։ Ես գիտեմ ինչպես քեզ ստիպել։ (Ուզում է թուրը մերկացնել):
ՍԱԹԵՆԻԿ. (Սարսափած): Աման, աստված։
ՆԻԳԱՐ. (Վազելով դեպի Գալոն): Օգնիր Գալո, նա կսպանե Տիրանին։
ԳԱԼՈ. (Հանգիստ): Մի վախենար։ (Անթար-բեյին)։ Թույլ տվեք ինձ մի խոսք ասել, հետո արեք, ինչ կամենաք։
ԱՆԹԱՐ-ԲԵՅ. (Տեսնելով, որ Տիրանը ձեռքը տարել է դեպի ատրճանակը, զսպում է իրան), ասա, ստրուկ։
ԳԱԼՈ. Բեյ, մեր հայրենիքը վտանգի մեջ է, թշնամին մտել է մեր երկիրը և ավերումներ է գործում։ Բեյ, մի՞թե ժամանակ է ներքին խռովություններով զբաղվելու: Մի՞թե վայել է ձեզ նման մի ասպետի կատարել ոստիկանի նվաստացուցիչ պաշտոն։ Մի՞թե այն ձեռքը, որ պատրաստվում է պատերազմի դաշտում գերիներ վերցնելու, այստեղ, այս չորս պատերի մեջ պիտի ձերբակալ մի ինչ-որ խելառ պատանու, որ ոչ իր արածը գիտե, ոչ խոսածը։ Բեյ, մի ստորացնեք ձեր զինվորական համազգեստը և թողեք, որ ոստիկանները կատարեն իրենց գործը։
ԱՆԹԱՐ-ԲԵՅ. (Ձեռքը հեռացնելով թրից): Տղա, դու դարձյալ վատ չխոսեցիր։ Այո, Աբդուրահման փաշայի թիկնապահին վայել չէ իր ձեռները կեղտոտել մի լակոտի վրա։ Ես գործը կհանձնեմ ոստիկանությանը։ (Տիրանին): Եվ մենք կհանդիպենք այնտեղ։ (Գնում է աջ կողմի դռներով):
ԳԱԼՈ. (Ուղեկցում է Անթար-բեյին, նրա հետ գնալով աջ կողմի դռներով):
