Էջ:Shirvanzade, Collection works, vol. 7.djvu/379

պարզ գույնի մազերով, երեսի ճերմակ մաշկով աղջիկ է, բավական սիրուն: Հագնված է տակավին ոչ վերջին մոդայով, թեև շատ հարուստ): Մամա՛, գլխարկը լավ չես դրել։ Մամա՛, կաց, թող ուղղեմ։ (Մոտենում է Նազանուն և աշխատում անկանոն թափված մազերն ու ժապավենները ուղղել):

ՄԻՔԱՅԵԼ. (Սրտմտությամբ և ծաղրով): Հա՜ա հա՛, հենց այդ է, չափած կտրած մամզել ես Սարաթովից կամ Սամարայից։ Աչքս լո՜ւյս։

ՆԱԶԱՆԻ. (Վշտացած): Լավ, լեզուդ քեզ պահիր երեխաների մոտ:

ՄԱՏԹԵՈՍ. Մամա՛, կարծեմ թասակրավն ավելի էր սազում քեզ։

ՀՄԱՅԻԼ. Սխալվում ես, գլխարկը մամային ավելի է սազում, միայն այդ կանաչ կարմիր ժապավեններն ավելորդ են: Մերի՛, թող, այդպես չի կարելի։ Մամա՛, գնանք բուդուար։ Հարկավոր է մազերդ նորից սանրել։

ՆԱԶԱՆԻ. Հա, Ամալյա՛, գնանք, օգնիր ինձ։ (Գնում է աջ կողմի դռներով):

ՀՄԱՅԻԼ. (Մեկուսի՝ Մարիամին): Ես իմ հագուստի փողն ստացա. կարող ես, դու էլ քո հոգսը տես։ (Գնում է աջ կողմի դռներով):

ՏԵՍԻԼ 5

ՄԻՔԱՅԵԼ, ՄԱՏԹԵՈՍ և ՄԱՐԻԱՄ

ՄԻՔԱՅԵԼ. (Մարիամին): Հը՛, կարելի է քեզ էլ է մի բան հարկավոր։

ՄԱՐԻԱՄ. Պապա, Մյուլմանը իմ պատվիրած նոր ջութակն ստացել է։

ՄԻՔԱՅԵԼ. Ես ի՞նչ անեմ, որ ստացել է։

ՄԱՐԻԱՄ. Պետք է փողը վճարել ու ջութակը վերցնել:

ՄԻՔԱՅԵԼ. Ի՞նչքան պետք է վճարել:

ՄԱՐԻԱՄ. Երեք հարյուր ռուբլի։