ՏԵՍԻԼ 8
ԺՈՐԺ և ՄԱԳԹԱՂԻՆԵ
ՄԱԳԹԱՂԻՆԵ. (Վերադառնում է խորքի աջակողմյան դռնով): Ճամփարկղդ իսկույն պատրաստ կլինի, բայց դու ինձ պիտի ասես, թե ուր ես գնում և ինչու։
ԺՈՐԺ. Միևնույնը չէ՞ քեզ համար, ուր եմ գնում և ինչու։
ՄԱԳԹԱՂԻՆԵ. Գոնե ասա՝ ուրախ գործով ես գնում, թե՞․․․
ԺՈՐԺ. Ուրախ գործով, մամա, ուրախ, հանգիստ կաց։
ՄԱԳԹԱՂԻՆԵ. Հապա ինչո՞ւ ես այդպես տխուր և հուզված։
ԺՈՐԺ. Տխուր չեմ, մամա, ընդհակառակը, ահա քեզ ապացույց։ (Նստում է դաշնամուրի քով և նվագում ու երգում է):
ՏԵՍԻԼ 9
ՆՈՒՆՔ և ՊԵՏՐՈՍ
ՊԵՏՐՈՍ. (Կամացուկ ներս է մտնում աջ կողմի դռնով և, կանգ առնելով, նայում է, գլուխը երերելով և բարկացկոտ շարժումներ անելով):
ԺՈՐԺ. (Մի քանի վայրկյան չի նկատել Պետրոսին, նկատում է և դադարում է երգել ու նվագել):
ՊԵՏՐՈՍ. Երգիր էլի, անօրեն, երգիր, անպատկառ, երգիր, ինչո՞ւ լռեցիր։ Ը՜, քեզ մարդ ասողի հերը թյունբաթյուն լինի։ Ադա, դու ամոթ ասած բանն ունե՞ս, թե՞ չէ, ադա, քո երեսի վրա մեռոն մնացե՞լ է, թե չէ, ադա, էդ ի՞նչ օյին էր, որ իմ գլխին խաղացիր։ (Անց ու դարձ է անում):
ԺՈՐԺ. (Հանգիստ): Ի՞նչ եմ արել, պապա։
ՊԵՏՐՈՍ. (Կանգ առնելով): Դրան մտիկ արեք, դրան, լեզու էլ ունի խոսելու։ Ադա, չախկալի ծնունդ, էլ ուրիշ օյինբազություն չունեի՞ր, ադա՜, ադա՜, տեր մեղա քեզ աստված, սատանան ասում է, տուր քիթ ու պռունգին, շան սատակ արա։ (Ուզում է իբր թե հարձակվել):
ՄԱԳԹԱՂԻՆԵ. (Որ «չախկալի ծնունդ» բառերը լսելիս կատաղել
