Jump to content

Էջ:Shirvanzade, Collection works, vol. 7.djvu/507

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

ՊԱՏԿԵՐ II

Ներս է մտնում Բարութչյանը։ Նա անախորժ լուր է բերել։ Չորս բանվորների կործանվելը մեծ խռովություն է առաջացրել ամբողջ հանքային բանվորության մեջ։ Սպասվում է մեծ բողոք և ընդհանուր գործադուլ։

Լուրը ցնցում է Արտեմ Պետրովիչին։ Նա այդ չէր սպասում։ Նա համոզված էր, որ իր վրա վերցնելով չորս բանվորների թաղման ծախքի կեսը, ազատվել է ամեն պատասխանատվությունից։ Բարութչյանը ավելացնում է.

— Ցավալին այն է, որ բանվորության մեջ խռովություն գցողը քո սիրած մարդն է։

— Ո՞վ։

— Տիգրան Խալիֆյանը։

Արտեմ Պետրովիչը բողոքում է։ Այդ անկարելի է, անհավատալի։ Խալիֆյանը, այդ հեզ, համեստ, խելոք մարդը չի կարող լինել խռովարար։

— Բայց ես փաստեր ունեմ,— պնդում է Բարութչյանը։

Եվ նա հաղորդում է Արտեմ Պետրովիչին Աբալյանի հավաքած տեղեկությունները։

Արտեմ Պետրովիչը զարմանում է, ապշում, զայրանում․

— Նա պրոպագանդիստ է, նա կոմունիստ է, նրան պետք է վռնդել և հանձնել ոստիկանությանը,— պահանջում է Բարութչյանը։

— Ոչ, ոչ,— գոչում է Արտեմ Պետրովիչը,— ես Խալիֆյանի նման մարդուն չեմ մատնիլ ոստիկանությանը և ոչ էլ կվռնդեմ։ Թող ես խոսեմ նրա հետ, հետո տեսնենք ինչ կլինի։

Նա վերցնում է տելեֆոնի փողն ու Խալիֆյանին հրամայում է իսկույն ևեթ քաղաք գալ և տեսնվել իր հետ։

ՊԱՏԿԵՐ III

ԹԱՄԱՐԱՆ հյուրասենյակում մենակ

Թամարան դաշնամուր է նվագում։ Նա գիտե, որ հայրը Խալիֆյանին իր մոտ է կանչել, և շուտով ինժեները պիտի գա։ Նա ստեպ-ստեպ նայում է խորքի դռներին։ Շուտով նվագելը ընդհատում է, վեր է կենում, վերցնում է դաշնամուրի