Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Siamanto, Daniel Varujan, Collected Works (Սիամանթո, Դանիել Վարուժան, Երկեր).djvu/107
Ու մոտենան տառապ լալիս՝ ականջես վար փսփսալու,
Իրենց սերերն ու վրեժնին անմոռաց, րայց մի՛ կենար, երիվարս
ԺՋ
Ես կսոսկամ ավևրակներեն և անկարող ցավերեն,
ԿաՀյգ ւէքւ՛ առներ քաղաքքՏերոլ մոխիրին քով,
0՜, արցունքը, ուրիշին արցունքը զիս անգթորեն կխեյլղե,
Ուրիշին ցավր, Ուրիշին կոծը կիս խենթութքան կաանիւ
Ժէ
0՜, կանգ մի՛ աոներ, դիակներուն դեմ այս ցիրուցան,
ՀեռՈւ փախի՛ր գերեզմաններեն և սպիտակ ջիրիմներեն,
Որովհետև ինծի համար, կարելի չէ, քեղի կըսեմ, երիվար,
Հայրենիքիս մահացումը, մահվանը մեջ ան գամ մըն ալ սևեոել։
ԺԸ
Ահավասի՛ կ րնությունր ուր ես օր մը ծնեցա,
Թարթիչներս կթրջվին արտասուքի կաթիլներով,
Ոայի չե՚մ ուզեր զանոնք թափել, կանգ մի՛ աոներ,
Սրաթռիչ երքւվար, նպ՛ատակս ակարություն չի ճանչնար։
ԺԹ
Ահավասի՚կ Եփրատին ձայնըլ Ինչ կորոտաս, ո՛վ Եփրատ,
Քու կա՚վակդ է քովեդ անցնողը, ինչո՞ւ ջրերդ մթին են,
Քու ձրգիդ եմ, մոռցա՞ր զիս, մի՛ մրրկիր, մոռցա՞ր զիս,
Ես քեղի հեա կոլղեմ սուրալ, սՅ լիքն ե՛րդ կոաոիե՛...
Ի
0՛, մանկությանս հիշատակն է, որ կարյաւնիմ նա հիմա,
Պարմանի՛ մը երազկոտ ափերուդ վրա թափառուն,
ձույսով զեղոլն, արևով խենթ, և անուրջով երջանիկ,
Քայց ի՛նչ կըսեմ*... կանգ մի՛ առներ, լուսաթռիչ երիվար*
ԻԱ
Տե՛ս շքեղ ա շունը, որ շոլրչերնիս տարւոամորեն կմեոնի,
Ահավասքւ՚կ գեպիմէ աերե մը Հակտիո վրան թնկավ վար,
|
|
