Էջ:Siamanto, Daniel Varujan, Collected Works (Սիամանթո, Դանիել Վարուժան, Երկեր).djvu/108

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված է


Siamanto, Daniel Varujan, Collected Works (Սիամանթո, Դանիել Վարուժան, Երկեր).djvu/108


Խորհրդանի՜շն է մ ահ վանս թե պսակումը հավատրիս,
Ոայց ի՜նչ փույթ մեզ, գոմէ վրնջե՜ Եփրատին հեա սուրալենւ
ԻԲ
Թերևս վերջին տերևն Էր ժանտատեսիլ ճակատ ագրին,
Որ մեր վրան ինկավ վար, բայց ի՜նչ փույթ մեզ՝ կանգ մի՜ աոներ,
Լոպին րոլոր ծագերեն այս խոսրն է որ կկրկնեն...
«Սանդ մի՜ աոներ, կանգ մի՜ աոներ ազատարշավ Գաղափար»է
ԻԳ
Ա՜հ կպաջտե՜մ ես զքեզ, ահավասի՜կ որ աստեզորե՜ն կթռչիս,
Կայծակին չափ արագ ես և անոր չափ ալ ազատ,
Հովին մեջեն հովին հետ, արծիվներ ենք ճախրի մեջ,
Ես ասպետդ եմ և գերիդ, նպատակիս բարձրացո՜ւր զիսւ
ԻԴ
Ապառաժին կատարներեն ամեհորեն ամպամած,
Տե՜ս ջրվեժները, ջրվեժները վար կնետվին,
Մարմինիդ պես անգայտ Է անոնց հորձանքն սպիտակ,
Եվ վազքիպ պես բարբարոս իրենց Էջքը տիրականէ
ԻԵ
Ոայց ինչո՜ւ րոլ մարմինդ, մարմնույս տակլ։ սարսռաց.
Ւ՜նչ կա, ըսե՜, Ո՜վ դյուցազուն, ինչո՜ւ համար մոայլեցար,
Ա՜հ, աչվըներդ ինձմե դարձո՜ւր, հուզյպլ ալքերդ հեռացո՜ւր,
Հորիզոններ միայն կտրե՜, կպաղատի՜մ, երիվար...
ԻՋ
Աղերսանքներն ես իմացա, լաց ու կոծեր ու ոզրեր,
Խրճիթներն, փլատակե, քաղաքներե մեզ հասնոզ,
Բայց ի՜նչ օգուտ ցավին աոջև անզորորեն կանգ առնել,
Միայն պեաք Է փրկել զանի, կանգ մի՜ աոներ, երիվարէ