Երկրին բոլոր ծայրերեն կխումեիեն ասոնք, բազուկնեբնին հովերուն՝ Եվ չի մոտեցող օգնությունեերու պաղատագին տարածված, Կույրերու խավարչտին և անգիտակից խուռներամի մր այնչա՚փ նման Ար զայրագին՛ ու մոլեգնած ու աոխարխափ, Ապառաժներու անագորոլչն բախումներուն պիտի վազեր.,, Ատյց Մեկը որուն մտածումը, մոլորածներու այս մղձավանշեն կխենթենար, Արուն հոգին կ՝արյունոավեր և որուն Օւխսրր իր նևջս իգին իր կոչում| կձաչեեր, Ամբոխին առջձ աշտարակվելով՝ անոր վազքր՛ գագրեցոլց., և ծանրսպեմ ըսավ. Իր իաոքերր իր Կամքին և իր Հավատքին չափ անձնուրաց Էին և զորավօր, Իր շունչը սրտոտ, նաչվածքներր պզտոր ե իր հսկաչի– ճակատը բոցավառէ եվ քայլերը կասեցան է վազքր գագրեցավ և կամքերը պրկվիլ սկսան՝ երր Անիկա կխոսեր... ւԴեպի է"տ, դեպխ IV, քեպի IV,, և րաե"^ գնա ար հումին և որ գթութեան Մահոպչու, անողորմ ու մարգկայիէ այդ ապառաժներուն դիմաց, Աչապես պիտի երթանք կարավան առ կ արա վան, խելահեղաբար և բազկատարած՝ Մեր իրաններն ու մեր ճակատներն անոնք հանդեպ, ան գամ մրն ալ կոտրտելու*** Հսե՞ք, գեպի ա՞ր օգն ութ շունը և դեպի ո՞ր արշունարբոլ թշնամիները պիտի, քալենք... Գեպի Տ ՝ր շնորհին և ո՞ր մարդաոիրության թունավոր բաժակներուն Պիտի երթանք մեր ծարավեն սառած շրթունքները կաբկառեըու■.• «՞է անողոք ասավածության և ո՞ր անողոք խորանին կհառա ջանանք^ Մեր պաշտամունքը, մեր արշաւեր և մեր արցունքը անոնց, աււյձւ թափել ու* *.
