Մասի՛ս, քեզ միայն աղոտ երազով
Կարող էի ես երևակայել
Եվ արվեստավոր, սերտած տողերով
Քո գեղեցկության մեծությունն երգել։ 5
Հեռու ցնորնե՛ր. ես ականատես
Նշմարում եմ լյառն. կանաչ ասպարեզ,
Որպես մի կապերտ, ձգվում է այստեղ,
Եվ Հայաստանի ես արյունահեղ
Հիշում եմ վիճակ։ Որքա՜ն ոսոխներ 10
Փորձել են այստեղ յուրյանդ զորություն.
Ե՛վ Փակեղ, և՛ Խաչ, և ատրուշաններ
Կարմիր առվակով ներկե՛լ է արյուն։
II
Այստեղ երկրորդ Հայրն մարդկեղեն ցեղի
Տնկեց բազմաճյուղ ուռը խաղողի, 15
Որի տերևով իսկույն ծածկվեցավ
Նույն րոպեին, երբ որ թմրեցավ։
Ձեզ չավ հայտնի է, որ ես մի հերձված
Սորանով կրոնիդ պատճառելու չեմ.
Աստվածաշունչի խոսքերն եմ կրկնում, 20
Եվ ավանդություն, դարերից եկած,
Թեև ատելի բան չեմ համարում,
Եվ մեծ հանցանք չէր այդ Նոյին, կարծեմ,
Թեպետ և որդին Հորն հետևելով,
Աշխարհըս լցվեց դո՛ւյն իսկ արվեստով։
