4. Լեզուն ստեղծող հասարակայնության անմիջական ստեղծագործական ֆակտորների հաշվառումը ոչ պակաս չափով լեզվի պատմության, քան հասարակական ձևերի պատմության համար է ինչպես այդ ուսուցանում է մարքսիզմը: Լեզվի ծագման պրոբլեմի լուծելի լինելը և գիտական ակտուալությունը՝ ապացուցման ծանրության փոխադրումով ձևական կողմից իդեոլոգիականին: Իմաստաբանությունն ու հնէաբանությունն իրենց նոր ըմբռնումով։ Ապագա միասնական լեզվի արվեստական բնույթը, ինչպես և անցյալում էլ չեն եղել բնական լեզուներ։
5. Յուրաքանչյուր ազգային լեզվի, յուրաքանչյուր ցեղային խոսվածքի հաշվառման անհրաժեշտությունն իբրև հավասարապես և առանց բացառության միասնական գլոտտոգոնիկ (լեզվաստեղծման) պրոցեսի արդյունքների, մարդկության միասնական աշխատանքային կյանքի և նրա զարգացման տարբեր փուլերի նստվածքի՝ ի շահ ոչ միայն անցյալի պատմության, այլև մեր նոր կուլտուր-տնտեսական շինարարության և մարդկության ապագայի, մասնավորապես միասնական միջազգային լեզվի ակտուալ պրոբլեմի։
6. Հաբեթական լեզվաբանության գիտելիքների սահմանների մասին արտահայտության նեղ իմաստով, այն է՝ բուն հաբեթական լեզուների ուսմունքի և հաբեթական լեզուների հետ անմիջական ծանոթության իմաստով ճիշտ յուրացնելու համար լեզվի ընդհանուր ուսմունքի բովանդակությունն ըստ հաբեթական տեսության։ Առարկայի գրականությունը հաբեթական տեսության և նրա տեխնիկայի վերաբերյալ կողմնորոշվելու համար. 1) Н. Марр, Абхазский аналитический алфавит (К вопросу о реформах письма), Л., 1925, հրտ. ЛИЖВЯ. 2) Н. Марр, Классифицированный перечень печатных работ по яфетидологии, Л., 1926, հրտ. ИЭНК, գերադասելի է երկրորդը. 3) По этапам развития яфетической теории. Сборник статей Н. Марра, Л., 1926, հրտ. ИЭНК. 4) лингвистически намечаемые эпохи развития человечества и их увязка с историей материальной культуры, Сообщения ГАИМК, հ. I, Л., 1926, էջ 37-70. 5) Чуваши-яфетиды, Чувашиздат, Чебоксары, 1926, և վերապահումներ մամուլում եղած այս նորագույն գրականության վերաբերյալ ևս։
7. Սեմական լեզուների հետ վրացերենի ցեղակցության վերաբերյալ „Иверия“ վրացական լրագրում առաջին տպագիր
