կարգի հնչյունների հետ ունեցած փոխհարաբերության աղյուսակը։
12. Ուսմունքի նորությամբ լսարանում ստեղծված տրամադրության վերելքը անկման հիմք չունի, շնորհիվ նոր նվաճումների աճման, որոնք առաջ են բերում հին ըմբռնման, երբեմն իսկ ամենանորերս արտահայտված ըմբռնման, ինքնաքննադատություն և վերանայում: Այսպես, ուղղումներ են պահանջում լեզվի ծագման վերաբերյալ նորագույն աշխատության հնացած մասերը:
13. Հրապարակված ծննդաբանական ծառի թերությունները, անլրիվությունը (բացակայում են ամերիկյան, օվկիանյան, աֆրիկյան լեզուները, հավասարապես և Ասիայում դրավիդական և Հնդկաստանի այլ, ոչ-պրոմեթեիդական=«ոչ հնդեվրոպական» լեզուները) և պարզացված սխեմայնությունը (հեռավոր արևելյան լեզուների ընդհանուր հիշատակումը)։
ա) Չինարենը, նրա տիպաբանական բացարձակ հնությունը և էվուլուցիոն հարաբերական նորույթները։
բ) Հաբեթաբանների հանդիպումը ամերիկանիստների հետ, Եվրազիայի լեզուների շաղկապումը ամերիկյան լեզուների հետ, հաբեթական տեսության զարգացման առկա ստադիայում պալեոասիական լեզուների և առհասարակ հյուսիսային և ֆիննական լեզուների միջոցով։
գ) Եվրոպական լեզուների ուրվագծվող կապը Հնդկաստանի լեզուների միջոցով (աուստրո-ասիական լեզուներ), մինչ պրոմեթեիդականները («մինչ հնդեվրոպականներ») ամերիկյանների հետ։
դ) նախդիրներով կազմվող լեզուների խումբը նաև Արևմուտքում, ներառյալ հաբեթական լեզուները։
ե) Անկախ նախդիրային կազմությունից, աուստրո-ասիական լեզուների կապը հյուսիսում ֆիննականների և մալայականի միջոցով հեռավորարևելյան, ճապոնական և կորեական լեզուների հետ։
զ) Աֆրիկան, նույնիսկ հարավայինը, առանձին լեզվաստեղծական աշխարհ չէ. հոտտենտոտյան, կամ նամայան լեզուն միջերկրածովյան է։
է) Բուն Հաբեթական լեզուները հաբեթականների հետ շաղկապելու առթիվ։
