Էջ:Tsaghkepunj.djvu/121

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

ՃՈԻՏԸ.— Ծիվ-ծի՜վ...
Ա՜խ, էս չար կատուն...
Ա՜յ, քեզ բարի շուն...
Կատուն ուզեց ինձ տանի,
Շունը հասավ նրա ջանին...
(էս միջոցին բեմի հետևից լսվում է շների հաչոց)
Հաֆ-հա՜ֆ... գողցա՜ն,
Անցան...
Հաֆ-հա՜ֆ... տարան
Կորան...
ՉԱՄԲԱՐԸ.— (Ներսից դուրս վազելով)
Հաֆ-հա՜ֆ... եկա
Եկա... եկա...
ԿԱՏՈԻՆ.— (Օգտվելով շան բացակայությունից՝
հարձակվում է ճուտիկի վրա)
— Մյաո՜ւ... մյաո՜ւ...
էն ի՞նչ ասիր դու...
Ե՞ս եմ չար կատուն...
ՃՈԻՏԻԿ.— (Վախեցած մի կողմ է փախչում)
— Ծիվ-ծի՜վ, ա՜խ ինձ օգնեցեք...
Ծիվ-ծի՜վ, կյանքս փրկեցեք...
ԹՈԻԽՍԸ.— (Առաջ է գալիս ու կռվի բռնվում կատվի
հետ)
Կատու, հեռու,
Տուր կտամ,
Աչքիդ լուսը
Փուլ կտամ...
ԿԱՏՈԻՆ.— Ա՜յ թուխս փախի,
Կգզեմ,
Ողջ արյունդ
Կմզեմ...
ԹՈԻԽՍԸ.— Կատու, ճանկդ
Քեզ քաշի,
Իզուր սիրտդ
Մի՜ մաշի...
ԿԱՏՈԻ.— Խրատ ունես