Այս էջը հաստատված է
Ձագուկները թռվռալով,
Կտուցները տոտին տալով,
Մոր ձենիկը լսելուն պես՝
Մոտ են վազում ժվժվալով.
— Ծի՜վ-ծի՜վ, ծի՜վ-ծի՜վ։
Գտնվել է մի հատ կուտիկ,
Վրա են գալի քսան ճուտիկ,
Ով որ քաջ է՝ հասնելուն պես՝
Կտցում է ու գցում կլտիկ.
— Գուլտղը, գուլտղը։
Մնացածները կանգնում, հազիվ
Նվնվում են ծի՜վ-ծի՜վ, ծի՜վ-ծի՜վ,
Տեսնում են, որ դարձյալ չեղավ,
Շաղ են գալի ցաք ու ցրիվ.
— Ծի՜փ, ծի՜փ, ծի՜փ, ծի՜փ։
Ես կատուն եմ խիստ մլավան,
— Մեա՜վ, մեա՜վ, մեա՜վ...
Նազ ու տուզով, ինքնահավան,
— Պա՜հ, պա՜հ, պա՜հ...
Հեռու-մոտիկ ցատկել գիտեմ՝
— Հո՜պ, հո՜պ, հո՜պ...
Սուտիկ-մուտիկ սատկել գիտեմ՝
— Վա՜յ, վա՜յ, վա՜յ...
Չար մկներին խաբել գիտեմ՝
— Օ՜հ, օ՜հ, օ՜հ...
Երբ ճանկս ընկնեն՝ լափել գիտեմ՝
— Ի՜ֆ, ի՜ֆ, ի՜ֆ...
Էլ ծտի ճուտ ու հավի ծագ,
Էլ թազա ձուկ, յուղ ու կարագ,
