Այս էջը հաստատված է
(Լեգենդ)
Հին ժամանակ,
Թե սուտ, թե՝ ղորթ,—
Ապրում էր մի հայտնի որսորդ,
Ինքը ուժեղ,
Գնդակն անշեղ...
Շներ
Ուներ
Բարակ-բարակ,
Առկուլ,
Հասկուլ
Պեծ-պեծ կրակ։
Մի օր առավ
Հրացան, գնդակ,
Անտառ մտավ
Շատ համարձակ։
Շներն ընկան թփուտ-բացատ,
Ու շրջեցին իրարից զատ,
Որ որս գտնեն՝
Տեղից հանեն,
Քշեն՝ տիրոջ
Առաջն անեն։
Իսկ որսորդը դարան մտած,
