Էջ:Vahan Terian, Collection works, vol. 3.djvu/212

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

39. Գ. Մկրտումյանին

(հեռագիր)

1906, 30 դեկտեմբերի, Մոսկվա

Հաշտարխան, Մկրտումյան քահանային, հանձնել Ցոլակին։

Ազատ եմ, նամակ։

Վահան

40. Ց. Խանզադյանին

1907, 9 հունվարի, Մոսկվա

Շնորհավոր Նոր տարի

(Да будет проклят прошлый год!)

Սիրելի Ցոլակ

Վերջապե՜ս կարող եմ քեզ գրել. Commedia est finita! В чем же состоит эта «Commedia Divina»: Ուրեմն լո՜ւր։

Դեկտեմբերի 2-ի երեկոյան Օնիկը ինձ մոտ եկավ գիշերելու. նախընթաց օրը (կամ երկու օր առաջ) Մեսնիկը գնացել էր Նախշվան: Օնիկը առանց հանվելու պառկեց քնելու, իսկ ես կարդում էի Պշիբշևսկու«De profundiS»-ը: Նոր էի պառկել, հանկարծ ահռելի աղմուկով ներս են թափվում մի քանի գորոդովոյ, պրիստավը, օկոլոտոչնին և մի լրտես և սկսում են խուզարկել սենյակս։ Ես և Օնիկը հանգիստ կերպով և բավականին յումորիստիք տրամադրությամբ հետևում էինք նրանց։ Հավաքեցին իմ բոլոր սկսված և չվերջացրած «վեպերը», բոլոր նամակներս և բրոշյուրներ։ Ապա Օնիկից հարցրին տոմսակ, որը բացակայում էր:

Ապա բացին շկաֆը, ուր ընկած էր Ալեքսանի շլյապան լրագրով փաթաթած։ Ոչ ոք չէր մոտենում, կարծելով, որ ռումբ է. վերջապես Օնիկը վերցնում է շլյապան և մոտենալով պրիստավին, ծիծաղելով պատռում է թուղթը և ասում.

— Да это шляпа! шляпа!

Մենք հռհռում ենք: