Էջ:Yeghishe Charents, Collected works, vol. 1 (Եղիշե Չարենց, Երկերի ժողովածու, հատոր 1-ին).djvu/226

Ժամ ես դարձել տեսքով քո սուրբ՝ Հավլաբարի
                                                թաղի մեջը,—
Սրտիս անուշ արտասուքին երկնային շա՛ղ պիտի՛
                                                   ասե՛մ։


Էնքան ըլի մե-մե անդամ տեսքդ տեսնեմ՝ վարդ
                                               ես, գոզալ,
էս փուչ կյանքում սրտիս տված անմահական զարդ
                                               ես, գոզալ,—
էնպես արա, որ քեզ չասեմ՝ դո՛ւ էլ ինձ պես մարդ
                                               ես, գոզալ,—
Թե լի մնա սիրտս քեզնով՝ ափսոս ու ախ պիտի
                                               ասեմ։