Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Ելան բյուրավոր մարտիկներ,
Զինվորներ երկաթե, բրոնզե,—
Նրանք, որ իր պես, իր նման
Աշխատում էին դեռ անզեն։
125
Ելան, հառնեցին հանկարծ
Փողոցի ամառվա փոշում—
Բյուրավոր բանակներ անահ,
Զրահապատ բանակներ ուժի։
Շողացին սվիններ, սրեր,
130
Երգեցին կրծքեր հզոր,
Դրոշներ ծփացին արնավառ—
Դրոշներ կարմի՜ր, բոսո՜ր ․․․
Եվ նրանց բոլորի առաջից
Մի դրոշ առնական ուսին՝
135
Արշավում էր Պողոսը հաստատ-
Ելնում էր փողոցի փոշին։
Ելնում էր փողոցի փոշին,
Ծփծփում էր բանակը հոծ.-
— Անցնո՜ւմ էր դարերի միջից
140
Մի հսկա, բյուրանուն Պողոս...
Գնում էր Աստաֆյան փողոցով,
Աչքերը հառել էր հեռուն։
Վառվում էր արև մի բոսոր
Պողոսի խոնավ աչքերում...
145
Ոչ-ո՛ք, ոչ-ո՛ք չտեսավ։
Միայն մի վայրկյան էր վառ։
92-9
|
|
